some things are not meant to be...

Ég hélt ég væri orðin "seif" og myndi ekki missa fóstrið en það gerðist nú samt. Það fór að blæða í gærmorgun og það ekki lítið. Ég fór á slysó á Amagerhospital og var þaðan flutt á Hvidovre þar sem ég var skoðuð og þar var mér sagt að fóstrið hefði dáið aðeins 6-7 vikna. Ég fór svo í smá aðgerð þar sem allt var fjarlægt.

Þetta er nú það sem gerist. Þetta var bara líf sem ekki átti að lifa. Náttúran sér um það. Ég hef það ágætt, er að átta mig á þessu hægt og rólega. Svolítið þreytt og vönkuð eftir svæfinguna en líður annars sæmilega.

Það kemur dagur eftir þennan dag...