ooohhh...mér finnst leiðinlegt að pakka og þrífa! Mikið verð ég fegin þegar ég er sest í flugvélina!

Auglýsing.

Mér finnst að ég ætti að fá laun frá H&M, ég er alltaf að auglýsa búlluna. Jæja, við fjölskyldan keyptum sem sagt föt á okkur öll í dag í H&M, fyrir utan HM sem er reyndar vel fataður úr H&M. Sko, ég er búin að segja H&M þrisvar sinnum í einni setningu.....dó! - aftur. Þarf að drífa mig að pakka, klára jólakortin, þrífa og þvo...

-ses!

Steypa


Nú fer heldur betur að styttast í heimför. Stressið er farið að segja til sín. Ég veit ekki en ég held að mig dreymi ekstra milka steypu þegar ég er stressuð. Í gær dreymdi mig til dæmis að HM hefði gleypt plástur og þegar ég hvolfdi honum og sló á bakið á honum til að hann myndi hrökkva upp úr honum, ældi hann kúk! Já, kúk, ekki einum ekki tveimur, heldur alveg hrúgu af stórum lorturum. Huggulegt maður. Þetta hlýtur að vera fyrir því að hann eigi eftir að þéna vel, til dæmis með því að verða fræg fótboltastjarna eða eitthvað.

Mér finnst eins og ég eigi eftir að gera svo margt áður en við förum en kem mér ekki í að klára þetta. Ég skaust reyndar í gær ein út í Amager Center til að freista þess að finna mér jólaföt. Það var nú frekar erfitt á klukkutíma. Ég keypti þó svona blússu eins og Ragga Dís benti mér á í H&M og mátaði fullt af buxum sem voru allar of þröngar á mig. Ég er ekki alveg að fatta hvað ég er komin upp í stóra stærð. Shit! En skítt með það, ég nenni ekki að fara á bömmer því sjá, kílóin munu fjúka og gyðjan rísahhhhhhh......

Nætursvefninn hjá HM er bara búinn að vera átta tímar í þrjár nætur í röð....ég er varla að trúa þessu. Þetta er ekkert smá ljúft. Ég vona bara að þetta fari ekki í rugl í jólaferðinni.

Túrúlú í bili!

Hví?

Ég skil ekki hvers vegna þessi blogger er svona leiðinlegur við mig. Það er svo oft sem hann bara vill ekki opna kommentin og stundum ekki einu sinni linka. Alveg furðulegt og ógeðslega pirrandi. Er þetta bara svona hjá mér?

Allt gott að frétta annars. Snillingurinn hann HM setti svefnmet í nótt, svaf streit í 8 tíma. Ég vaknaði á undan honum! Mjög skrítið. Svo svaf hann fyrir nokkrum dögum í 6 tíma, tvær nætur í röð, þannig að ég er að spá í hvort hann ætli ekki bara að leggja þetta fyrir sig drengurinn. Mikið væri það nú ljúft. Annars er hann bara alveg yndislegur og væri það líka þó hann vaknaði 10 sinnum á næturnar. Ég held bara að ég væri ekki mjög yndisleg þá.

Vei! Nýtt lyklaborð.

Jeminn eini, allt of langt síðan síðast. Það er nú bara af því að lyklaborðið okkar var eyðilagt af tveimur litlum skæruliðum sem voru í heimsókn og helltu mjólk á það. Það var svo sem allt í lagi, hvort eð er kominn tími á nýtt. Við fórum í Field´s og keyptum okkur þetta fína lyklaborð og mús, þráðlaust, voða kúl. Ég er náttúrulega búin að hugsa á hverjum degi, já, þetta er alger snilld ég verð að blogga um þetta, en man svo ekki neitt af því núna.

Ég er öll í því að undirbúa Íslandsferðina og langar til að byrja að pakka en þarf að kaupa mér ferðatösku svo að ef einhver hefur rekist á svoleiðis á góðu verði má alveg láta mig vita. Maður strikar yfir eitt atriðið á fætur öðru á to do listanum, kemur allt með kalda vatninu. Er að hugsa um að byrja á jólakortunum í kvöld svo það verði strikað bráðum út af listanum líka.

Ble.

AAhhh...það er fátt sem jafnast á við þessa tilfinningu sem um mig fer núna. Ánægjustraumar eftir tiltekt...allt skínandi, ilmandi hreint og fínt. Loksins búið að hengja eitthvað af jóladóti upp, þetta er bara orðið nokkuð kósí. HM hjalandi í rúminu og ég að éta Smárabakaðar súkkulaðibitamöffins, svívirðilega góðar, skolaðar niður með úrvals mokkakaffi sem ég uppgötvaði fyrir slysni um daginn þegar Merrild kaffið var ekki til í seveníleven. Það eina sem vantar til að fullkomna þetta er baðkarið mitt á Sogaveginum...ohh... og kertaljós, úti ógeðslega kalt og ég læt smám saman heitara og heitara vatn renna í froðubaðið og læt þreytuna líða úr fótunum, sting mér upp að eyrum undir yfirborðið og þykist ekki vera til, sé bara rétt í tærnar gægjast upp úr froðunni langt, langt í burtu...

En ég er nú meiri ungamamman. Ég var alveg búin að plana að fara í leikhús í dag. Það er nú ekki á hverjum degi sem manni er boðið svoleiðis. Ég má reyndar ráða hvenær ég fer, er á svona boðslista sko og hringi bara á undan mér. Elín öðlingur bauðst til að passa og okkur ekkert að vanbúnaði en svo bara treysti ég mér ekki til að fara frá unganum mínum, æji ég sá hann alveg fyrir mér með skeifu og enginmammaaðhuggaennúerspeistakkinnbilaðursvoégverðaðhættaaðsinnivonandiverðurþettako
miðílagsemfyrstbleble

Jóla hvað?!

Jæja, fór í Amager Center, aðalpleisið í bænum og sjoppaði smá jóladót, meðal annars svona ljósajólastjörnu í gluggann eins og mig hefur dreymt um að eignast síðan ég var lítil og í skóinn fyrir jólasveininn. Já, almáttugur, talandi um það. Við erum eiginlega alveg í klemmu. Sonur okkar hinn eldri sem er orðin 9 ára og hálfu ári betur trúir alveg 100% á jólasveininn. Hann var að segja pabba sínum um daginn að enginn í bekknum trúi á jólasveininn og bara sumir á tannálfinn....oooohhh krútt! Hann nefninlega segist muna eftir því, eina nóttina þegar hann var lítill, að hann hafi séð í stígvélið hans sveinka þegar hann flýtti sér í burtu út í nóttina, nýbúinn að gefa honum í skóinn. Hann er alveg sannfærður og kaupir ekki þau rök að hann hafi dreymt þetta. Æji þetta er svo rúsínulegt en pínu neyðarlegt líka. Hvað á maður að gera? Bara segja honum að það séum við sem gefum honum í skóinn og jólasveinnin sé bara uppfinning Coca Cola eða leyfa honum að njóta sakleysis æskunnar lengur? Guð, ég sé hann alveg í anda vera að rökræða þetta við jafnaldra sína, vonandi að honum verði bara ekki strítt á þessu.

Ég verð að láta smá sögu fylgja með af því að ég er alltaf svo skýr í kollinum sko en fer fram þó! Sko, ég var semsé á leið út í Amager Center í dag og komin svona hálfa leið áleiðis þegar ég tek eftir einhverju skrölti í barnavagninum. Hmmm, hvað er nú þetta? Jaaáá, alveg rétt, ég ætlaði að fara út með ruslið! Ég var semsagt ennþá með það í grindinni undir vagninum. Jæja, hugsaði ég, ég fæ mér þá bara ekstra göngutúr og tölti með þetta til baka. Ég var nebblega ekki alveg til í að uppgötva ruslapokana á fílunni eins og um daginn. Djísús, þá var ég stödd í Skoringen á annarri hæð, búin að flækjast örugglega í tvo tíma inn og út úr fullt af búðum og búin að vera að hugsa allan tímann, hvaða lykt er þetta eiginlega hérna í Amager Center, oj bara. Þá kveikti ég loksins á toppstykkinu og hraðaði mér út til að henda ruslinu. Ég var einhvernvegin ekki alveg að fíla að henda því þarna í mollinu fyrir framan alla...hahahha....bjáni aldarinnar!

Yfirlýsingar og ligeglaðmennska.

Ooohhh, ég verð að hætta að vera með þessar eilífu yfirlýsingar hér. Þær þýða bara að það verður ekkert úr þeim. Nei ég er ekki búin að fara í H&M að versla mér jólaföt og nei, ekki heldur búin að gera tossalistann. Aftur á móti mætti ég til læknisins, enda kannski ekki um annað að ræða. Í fyrsta skipti er ég ótrúlega ánægð með ligeglaðmennskuna í þessum blessuðu Dönum. Læknirinn nebbla skoðaði mig ekki neitt, talaði bara um getnaðarvarnir, grindarbotnsæfingar og blóðþrýsting. Spurði mig svo bara hvort það hafi verið einhver vandamál "dernede" og þegar ég neitaði því, sagði hann bara, jæja þá gerum við ekki meira í dag! Júhhúúú! Ég ætlaði varla að trúa þessu, ég slapp. Ég sá það á svipnum á honum þegar ég labbaði inn í stofuna hjá honum að hann langaði ekkert að framkvæma þessa skoðun þannig að segja má að hann hafi líka sloppið.

Anyways...loksins er ég búin að setja inn myndir og fleiri á leiðinni, nei úpps, engar yfirlýsingar!

Stund milli stríða

Maður er svo duglegur að það er engin hemja. Ég hef ekkert mátt vera að því að blogga. Ég rétt meikaði að fara í saumaklúbbin því ég er svo bissí við að gefa og hneykslast á framkomu Kristjáns Jóhannssonar...ömurlegur dóni og (ó)merkikerti finnst mér. Þeir sem vita ekkert hvað ég er að tala um geta tékkað á Kastljósinu í gær, miðvikudag og Íslandi í bítið...must! Annars eiga þvottur og þrif hug minn allan þessa daganna. Hjúkkan kom í gærmorgun og mældi og vigtaði strákinn. Hann er bara í góðum málum og öll þroskamerki eins og þau eiga að vera. Nú eru bara tvær vikur í Íslandsferðina og tími kominn til að skrifa tossalista og muna eftir öllu sem þarf að gera áður en við förum og í ferðinni. Almáttugur hvað ég verð ánægð svona um hádegisbilið þegar ég er búin í eftirskoðuninni, æ heit it. Svo er ég að spá í að fara stórustelpudeildina í H&M og kaupa mér jólaföt...because I´m worth it! Hvaða jólasekkir ætli séu í boði í ár....hmmmm????

Frænkuheimsókn.

Við HM sváfum til hádegis í dag, enda sofnaði ég ekki fyrr en klukkan fjögur í nótt. Ég var eitthvað að glápa á mynd og gefa. Svona er sólarhringurinn nú út og suður þessa dagana. Svo fengum við góða heimsókn frá Söru frænku sem kom með tvær vinkonur sínar með sér. Ekki nóg með það, heldur lakkrísdraum(a), Nóa og Siríus súkkulaði með hnetum og rúsínum, poka af Freyjukarmellum, lakkrísreimar, hvítvínsflösku, nýjasta Séð og Heyrt og æðislegan jólagalla og jólahúfu handa HM. Þær stoppuðu hér í svona tvo tíma og drukku kaffi og dáðust að HM sem brosti eins og hann ætti lífið að leysa. Þegar þær voru farnar átti ég svo smá quality time með sjálfri mér, kom mér vel fyrir í sófanum með lakkrísdraum og kók og las Séð og Heyrt upp til agna....ahhh, yndislegt. Nú ætla ég að elda kjúlla með hrísgrjónum og sveppasósu og njóta kvöldsins í friði og ró. Eftir matinn kveiki ég svo á kerti handa bróður mínum sem hefði orðið 23 ára í dag.

Öfug sálfræði.

Ég hef tekið ákvörðun, ákvörðun sem er búin að létta mér lífið alveg ótrúlega mikið. Sko málið er að ég er búin að vera á voðalegum bömmer útaf aukakílóunum sem mér hefur tekist að safna utan á mig undanfarna mánuði. Ég er þvílíkt alltaf á leiðinni í megrun, eða kannski ekki beint megrun, því það má maður víst ekki þegar maður er með barn á brjósti, heldur svona frekar að borða skynsamlega og fara að hreyfa mig meira. Semsagt heilsuátak eins og ég var búin að lýsa yfir hér einhverstaðar á þessari síðu. Mér finnst bara að því meira sem ég hugsa um það, því minna geri ég í því. Það er frekar eins og ég borði enn óskynsamlegar og hreyfi mig enn minna. Það sem er bannað langar manni svo mikið í...skrítið. Þannig að...ég er búin að ákveða að ákveða ekki neitt í þessum efnum, í bili að minnsta kosti. Það er bara andlega íþyngjandi að rembast við að gera eitthvað sem gengur ekki. Ég er líka að fara til Íslands eftir tvær og hálfa viku og ætla að vera þar í 18 daga ef ég man rétt og ég ætla sko að njóta þess að borða íslenskt nammi og mat og drykk. Ég nenni ekki að hafa samviskubit yfir því. Ég hef ekki komið heim í eitt og hálft ár og ég er komin með íslensku matar-nammi-drykkjarleysisfráhvörf. Mér skilst líka að allir á Íslandi séu orðnir svo feitir, þannig að ég verð bara eins og anorexíusjúklingur miðað við hina. Nei í alvöru talað, þó að ég sé eins og tröllskessa í laginu, þá er eitt alveg víst og það er að ég á eftir að breytast í þokkagyðju fyrir næsta sumar, pottþétt! Það er nógur tími til stefnu og honum verður varið í skynsemi en bara frá og með um það bil janúar. Best að vera ekki með of miklar yfirlýsingar en ég bara finn það á mér að þetta á ég eftir að standa við. Ég meina hver nennir að burðast með þessa ógeðslegu klatta forever? Ég læt mér þá bara nægja einhvern kartöflusekk sem jólakjólinn í ár en verð svo bara komin í servíettu um næstu jól í staðinn. Ógisslega mikil gella!

jæja ókei, fann doldið sniðugt..... Hin hræðilega Birgittu Haukdal Dúkka sem líkist Rut Reginalds ískyggilega mikið og það fyrir aðgerð!

Mikið fínt að skreppa í saumó í gær, góður hópur og góðar veitingar. Ég virðist ætla að sleppa við allar pestirnar sem eru í gangi í kringum mig 7-9-13.

Ég er annars búin að vera í einhverskonar bloggkrísu undanfarnar vikur. Mér finnst bloggið mitt leiðinlegt og er alveg tóm í hausnum í þokkabót, þannig að það er erfitt að bæta það. Vonandi lagast í mér hausinn bráðlega. Ég er að pæla í að taka mér kannski bara breik frá þessu bloggeríi þangað til heilinn er aftur hrokkinn í gang. Veit ekki með ykkur en ég nenni a.m.k. ekki að lesa eitthvað um ekki neitt.

Einhverntíman er allt fyrst.

Þar kom að því. Drengurinn hinn yngri er kvefaður svo enginn varð jólahasarinn í gær. Úti er algert gluggaveður, minnir mig á Íslandið. Ekta veður til að fara á skauta á tjörninni, koma svo heim í pönnsur og heitt kakó. Ohhhh, kósí. Nú er aftur á móti stemmning fyrir Silfri Egils, frönskum og kóki sem er líka kósí.

Ble ble!

...letin er að drepa mig. Sef langt fram eftir degi og kem engu í verk nema gefa brjóst, vaska upp og ryksuga. Ég skrópaði meira að segja í mødregruppen í morgun, kommon hann er allt of snemma, klukkan hálf ellefu! Horfi svo bara á góða veðrið út um gluggann...iss. En ég skal fara í Jónshús á morgun og svo er ætlunin að fara í Fields seinnipartinn í dag.

júhú!

Fögur fyrirheit...

• ég hef aldrei drukkið jafn mikið kaffi síðan ég ætlaði að minnka kaffidrykkjuna og jafnvel hætta því alveg
• ég hef hvorki stigið fæti inn í Nettó né Fakta síðan ég ákvað að þar yrði verslað hér eftir
• er aldeilis ekki hætt í namminu né kókinu þó minna sé neytt
• daglegir göngutúrar. Hvað er það fyrir nokkuð?
• í tveimur tilfellum af sjö var matarplani vikunnar fylgt eftir og ekki er búið að semja nýtt

Skamm, skamm og aftur skamm! Jájá batnandi manni er best að lifa. Horfðu á björtu hliðarnar. Ekkert er of slæmt að ei boði nokkuð gott (eða hvernig sem þetta er). Guð hvað ég lifi spennandi lífi, hver skemmtisagan á fætur annari bara! Haaa hmmmm. Ég verð að viðurkenna að ég er farin að sakna skólans sem ég hataði og bara hlakka beinlínis til að byrja aftur. Það getur þó alltaf breyst því ég skipti um skoðun jafn oft og sokka. Ég er alltaf rokkandi á milli þess hvort ég eigi að vera skynsöm og klára markedsføringsøkonomidæmið og verða svo BA í Business Administrator eða skipta í það sem mig virkilega langar að læra...nebbla tungumál og þá ensku. Ég gæti líka tekið enskuna seinna þegar ég er búin með hitt. En bla bla bla. Bottom læn (sko hvað ég er góð í ensku), ég hlakka til að fara eitthvað á hverjum degi. Koma heim eftir duglegheit, knúsa strákana mína og hlamma mér í sófann. Sofna svo svefni hinna réttlátu, skælbrosandi út af eyrum yfir afrekum dagsins. Æji bull er þetta, það er auðvitað ekki alltaf þannig. Svo get ég líka alveg skælbrosað núna því það er alveg ágætis afrek að sjá um lillan minn dag og nótt. Nú er ég farin að röfla einhverja djxxxxxxxx vitleysu og held að það sé réttast að ég fari bara að sofa. Sæl og glöð að sjálfsögðu.

Túrúlú og góða nótt!

Ég er ein í heiminum...

buhuuu...snökt snökt

H&M og Magasin du Nord.

Rólegheita dagur í dag. Er búin að vera hálf slöpp eitthvað og H&M smá órólegur. Hann er nú samt alger engill, grætur ofursjaldan. Það er meira eins og hann sé að kalla á mann en að gráta. Svo sefur hann alltaf voða mikið sem er auðvitað gott fyrir síþreytta mömmuna. Vonandi verð ég hressari á morgun svo ég komist aðeins út.

Jæja, Íslendingar bara búnir að kaupa Magasin du Nord. Það verður spennandi að sjá hvað þeir ætla að gera til að búllan fari að skila hagnaði. Kannski selja SS-pylsur og hrútspunga og brennivín? Hvernig er það, er íslenska lopapeysan alveg out núna? Ég gæti kannski skrifað verkefni fyrir þá í skólanum og kannað málið...hmmm. Ég get allavega minnt Jón Ásgeir á að hann Smári minn bónaði bílinn hans þegar hann vann á bónstöðinni sko. Ég er viss um að framtíð okkar er tryggð fyrir vikið. Annars er þokkalega merkilegt að Magasin du Nord er ekki lengur í eigu Dana, svona obbosla virðulegt fyrirtæki með langa sögu í dönsku þjóðarsálinni. Ég spái því að þetta sé aðeins byrjunin. Við eigum eftir að leggja undir okkur DK og kúga þá til baka...múhahahaha! Ég meina, það er Íslendingur sem á Dominos keðjuna hér og Kentucky líka. Hvað kemur næst?

Góðir gestir.

Æji hvað ég er leiðinleg þegar það er skítugt hjá mér. Það bara fer alveg svakalega í skapið á mér. Nú er ég aftur á móti svooooo ánægð því það er sko allt svakalega fínt hjá mér. Ég fékk líka gesti í dag og ég varð að hafa allt hreint. Það er svo gaman að hitta fólk sem er alltaf eins. Þetta var nebbla hún Brynja Ben sem ég hef því miður ekki hitt í mörg ár. Hún kom með 5 ára barnabarnið sitt sem ég hef ekki einu sinni séð! Skömm og fussum svei! Ég verð að bæta mig í að halda sambandi við fólk. Sérstaklega þá sem ég er hálfalin upp hjá (ekki að þeir séu margir). Auðvitað er það allt gestakomunni að kenna að ég varð að borða nokkrar æbleskiver og svo gaf Brynja mér Anton Berg konfekt sem ég varð auðvitað að smakka á og er enn að. Æji, álagið á manni! Ég get þó sagt stolt frá því að ég er búin að borða hafragraut í morgunmat í tvo daga í röð og bara búin að drekka tvær dósir af kóki á sama tíma.

Semsé, speki dagsins: Batnandi manni er best að lifa.

Heilsuátak og labbidónar.

Mikið asskoti er maður nú orðinn danskur eitthvað. Enda ekki seinna vænna, búin að búa hér í rúm tvö ár. Við létum nefninlega loksins verða að því að setja saman matseðil vikunnar. Það verður sko verslað í Netto hér eftir, nema þegar það sem mann vantar fæst ekki í Netto og hana nú! Djöfull eru margir hundraðkallarnir farnir í dýru búðirnar að óþörfu. Matseðillinn er samt alveg ótrúlega döll eitthvað. Það er nú orðið brýnt að fara nú að reyna að fríska upp á það sem er í boði á þessu heimili. Það vantar ekki kokkabækurnar, frekar að þær séu notaðar.

xxx

Fyrsti dagurinn í dag í langan tíma sem ég borða ekkert nammi. Þvert á móti borðaði ég meira að segja heilan banana (meðal annars sko)! Svo keypti ég bara hollustustöff í búðinni í dag...nú á alveg að fara að standa sig...grænmeti, grænmeti og meira grænmeti...nammi nammi namm. Skrýtið að ég er einhvernvegin bara öðru megin í þessu mataræði, annað hvort er ég að sukka eins og mother fxxxxx eða robboslega heilsusöm. Samt oftar í sukkinu því miður.

xxx

Nú er ég búin að fara einn langan heilsubótartúr og þeir verða vonandi daglegir hér eftir, eða því sem næst. Það er nefninlega mjög gaman að labba um hér í borg, margt að skoða. Mér finnst aftur á móti ekkert gaman að labba með barnavagninn innan um annað fólk. Meira að segja Amagerbrogade er algert pein, enda nota ég hana ekki nema ég nauðsynlega þurfi. Það er alveg merkilegt hvernig fólk lætur við okkur vagnfólkið. Það er eins og maður sé algerlega ósýnilegur, það labba allir í veg fyrir mann. Það er alveg ótrúlegt. Mig langar oft bara að halda áfram og keyra á fólkið en samt stoppa ég alltaf og vík fyrir þessum helv...frekjuhundum. Fólk labbar ekki beint á mig þegar ég er bara ég, þá meina ég vagnlaus. Það er eins og vagninn geri mann bara alveg ósýnilegann. Ég var að bölsótast yfir þessu um daginn í Amagercenter með frumburðinn mér við hlið og hann sagði að svona væru fullorðnir alltaf við sig...léti eins og hann væri ósýnilegur og löbbuðu bara á hann...djöfulsins dónar. Svo er annað...fólk biðst aldrei afsökunar. Eða ég get reyndar ekki sagt aldrei því það ótrúlega gerðist í fyrradag að kona sagði undskyld þegar hún rakst í vagninn í röðinni í Fötex . En þetta var í fyrsta skiptið EVER sem ég er beðin afsökunar þegar einhver rekst í mig. Eins og fólk er sífellt að rekast í hvert annað í þröngu götunum hér í Köben. Það er ekkert sniðugt að fara að labba með vagninn innan um fólk ef maður er eitthvað tæpur í skapinu...það versnar um helming.

xxx

But anyway...ég er hress sem fress og ánægð með heilsuátakið, sérstaklega þegar ég veit að ég á eftir að sukka vel í sukklandinu góða í desember...he he he. Hva! Bara fimm vikur þangað til..júhhú. Það er meira að segja vonarglæta á íbúð..kemur í ljós í vikunni. Nú, svo getur maður alltaf brennt kaloríur á því að pirrast á labbidónum, mjög heilsusamlegt.

Túrúlú!

ojjjj...

Þið verðið að kíkja á klaufhalann úr kartöflupokanum...

Ég er nammifíkill from hell...allt Nóa Siríus og Freyju að kenna...og Coca cola. Sykurfíkill...verð að trappa mig niður áður en ég breytist í tannlaust blobb...arg og garg. Veit ekki hvort er verra að venja sig af sykri eða nikótíni.

ZZZZZzzzzzz......

Endalaus þreyta hrjáir mig. Ég held að ég nenni ekki í mødregruppen í dag. Oj, léleg en ég er bara svo þreytt. Nú er mál að taka sig í gegn í mataræði og hreyfingu og næla sér í orku.

Já já, ekki bara tala, heldur GERA!

Ljóð dagsins

Úti
er gráminn einn
en inní mér skín sólin.

Á rúðunum sitja
uppþornaðir regndropar gærdagsins.
Bíða þess að lifna á ný.

Hvernig er veðrið hjá þér?

Höf. óþekktur

Ég fór á fyrsta mødregruppefundinn í gær. Hann var haldinn heima hjá einni af okkur í grúppunni en við erum 5, 3 danskar, ég og ein frá Marokkó. Þetta var nú barasta alveg ágætt, betra en ég bjóst við. Ég var satt að segja búin að gera ráð fyrir hinu versta, kvartandi og vælandi kerlingum, bara svona eins og Dönum einum er lagið. En nei, þó að þær hefðu í sjálfu sér yfir slatta að kvarta, get ég ekki sagt að það hafi verið mikið. Þeirra börn, þ.e.a.s. börn dönsku kvennanna, voru öll voða óvær og grétu mikið, tveggja tíma stanslaus grátur þótti lítið, það var alveg hátíð ef þau sváfu vært og þær voru alveg á tauginni með að þau færu að öskra í búðarferðum. Allt eru þetta vandamál sem ég þekki ekki svo að ég græddi a.m.k. það á þessum fundi að fatta hvað ég á ótrúlega vel heppnað eintak, ekki bara sætasta heldur líka besta...hí hí. Æji, svo vorkenndi ég voða mikið þessari frá Marokkó. Hún er bara búin að búa í DK í 3 mánuði og er að eignast sitt fyrsta barn. Hún sagði á sinni bjöguðu ensku að í Marokkó væri það sko þannig að mæðurnar gerðu ekkert fyrstu vikurnar eftir fæðinguna, fjölskyldan bara sæji um allt. Greyjið, hún talar enga dönsku og lélega ensku og á enga fjölskyldu eða vini hér. Svo þurftum við alltaf að þýða fyrir hana, ekki að það hafi verið vandamál, hún er bara alltaf einhvernvegin út undan því við getum náttúrulega ekki þýtt hvert einasta orð. En anyway, við ákváðum að hittast vikulega til að byrja með og sjá svo bara til, þetta verður örugglega fínt, leggst vel í mig.

Svo er ég búin að bæta henni Sólu við í linkana og myndir, myndir, komnar eru fleiri myndir.

Matur og umhverfi.

O jamm og jæja. Eitthvað á lífshamingjan eftir að endast lengur þó búið sé að éta af henni svo sem eins og hálft kíló af súkkulaðirúsínum svo dæmi sé tekið. Var það frúin sjálf sem sá um það að mestu leyti eða öllu næstum því. Iss það kemur ekki að sök því rúsínur eru svo járnríkar er það ekki? Svo er súkkulaði meinhollur matur... í hófi auðvitað. Annars á að drífa sig í átak eftir svona viku. Byrja að fara í langa göngutúra og taka svo á matarÆðinu. Er að pæla í að prófa danska vægt dæmið eða hvað sem þetta nú heitir. Ef einhver á svoleiðis er ég alveg til í að fá það lánað til að ljósrita. Maður verður nú aðeins að slípa kroppinn til eftir barnsburðinn.

Fyndið hvað gamla lumman "glöggt er gests augað" er sönn. Alltaf þegar maður fær gesti frá landinu gamla er maður minntur á hvað er öðruvísi hér en heima. Heimilislausa fólkið sem lifir á betli og innihaldi ruslatunna, allir með sígarettu í kjaftinum, allstaðar, fríkuðu spákonukerlingatýpurnar, EKKI GANGA Á HJÓLABRAUTINNI!, léleg þjónustulund í búðum, ódýrt grænmeti, áfengi og tóbak, "slæðukonurnar"....ég er örugglega að gleyma einhverju. Maður er orðin svo samdauna umhverfinu að maður er hættur að taka eftir þessu.

• Nóa kropp
• villiköttur
• rís
• hríspoki
• grænn ópal
• súkkulaðirúsínur
• möndlur
• saltfiskur
• rúgbrauð
• cheerios
• coacoa puffs

gæti lífið verið betra?

Jibbí !

Mamma kemur í kvöld með fullt af íslensku nammi og saltfisk! Ég ætla að búa til spænskan saltfiskrétt úr honum sem er ógeðslega góður....namm namm. Get ekki beðið eftir að troða í mig nammi....

Annars er bara allt í sómanum hér í 202. Helgi Magnús er krúsírúsibolla og rúsínurass.

úr Morgunblaðinu

Fimmtudaginn 14. október, 2004 - Aðsendar greinar

Guðrún Lilja Hólmfríðardóttir

Opið bréf til fórnarlamba kynferðislegrar misnotkunar

Kæru fórnarlömb kynferðislegrar misnotkunar og aðstandendur.

Þetta er í fyrsta skipti sem ég tjái mig opinberlega.

Ég vil hér með votta okkur mína dýpstu samúð vegna þeirrar stöðu sem komin er upp í íslensku þjóðfélagi með skipan Jóns Steinars Gunnlaugssonar í stöðu hæstaréttardómara.

Ég segi okkur af því að ég er þolandinn í "Prófessorsmálinu".

Þegar niðurstaða Hæstaréttar í því máli lá fyrir missti ég alla trú á íslenskt réttarkerfi og er nú öll von úti um að hún komi aftur.

Huggun mín er hvað þjóðin, sem Jón Steinar kallaði reyndar götulýð, sýndi mér mikinn og einarðan stuðning á þessum erfiða tíma. Ég verð ævinlega þakklát fyrir þann stuðning og að uppgötva að almenningur í landinu er réttsýnn og með sterka siðferðiskennd.

Sú vitneskja gerir mér bærilegt að lifa með þeirri misnotkun og óréttlæti sem ég var beitt.

Fyrir nokkrum árum samþykkti ég að tjá mig um málið í þáttaröðinni "Sönn íslensk sakamál" og var viðtal við mig tekið upp.

Þegar Jón Steinar Gunnlaugsson frétti af gerð þáttarins var framleiðsla hans stöðvuð af Ríkissjónvarpinu en útlagður kostnaður við gerð hans greiddur.

Ég var látin skrifa undir þagnareið og get því ekki tjáð mig frekar um málið.

Þegar ég heyrði að Jón Steinar Gunnlaugsson væri búinn að sækja um stöðu hæstaréttardómara vildi ég ekki trúa að nokkur heilbrigður maður mundi skipa hann í stöðu sem krefst hlutleysis og sanngirni.

Nú er búið að koma því þannig fyrir að maður sem hefur m.a. úthúðað ungri stúlku í fjölmiðlum og reynt að ræna hana mannorði sínu, fyrir það eitt að leita réttar síns fyrir íslenskum dómstólum, er kominn í æðstu dómarastöðu í íslensku réttarkerfi. Ég vil einnig benda á að Jón Steinar var dæmdur í Hæstarétti í mars 2002 fyrir að valda mér miska í opinberri umfjöllun sinni. Hann var einnig dæmdur til að greiða mér 100 þúsund krónur í miskabætur. Það er nefnilega þannig að Jóni Steinari nægir ekki að vinna sín mál. Dæmin sýna að hann virðist jafnframt verða að kasta skít í aðra og reyna að eyðileggja mannorð þeirra til að upphefja og réttlæta sjálfan sig. Þessi maður sem nú er orðinn hæstaréttardómari er sami maðurinn og lét búa til skýrslu um geðheilsu mína. Hún var keypt hjá háttsettum geðlækni sem hlaut ríflega þóknun fyrir. Geðlæknirinn hafði þó aldrei séð mig, hvað þá talað við mig. Vó þessi skýrsla þungt í niðurstöðu Hæstaréttar þegar þeir sýknuðu föður minn fyrir kynferðislega misnotkun á mér. Ég hef stundum spurt sjálfa mig hvað Jón Steinar hafi keypt margar svona skýrslur um saklaust fólk. Ég skil ekki hvernig Jón Steinar getur sofið á næturnar, vitandi það að hann er búinn að taka þátt í slíkri misnotkun á mér og jafnvel öðrum.

Kæru fórnarlömb og aðstandendur, þið eigið samúð mína alla.

Mitt eina ráð til ykkar er:

Ekki kæra kynferðislega misnotkun. Ekki nema að gerandinn sé lágt settur í þjóðfélaginu. Þið getið ekki búist við réttlátri málsmeðferð og dómsniðurstöðu meðan æðstu ráðamenn þjóðarinnar skipa menn eins og Jón Steinar sem dómara í Hæstarétt fyrst og fremst á pólitískum forsendum. Mann sem hefur notað vafasamar aðferðir til að fá fellda ranga dóma og hefur að mínu mati ekki til að bera þá réttsýni og siðferðiskennd sem dómarar við æðsta dómstól Íslands þurfa að búa yfir.

Maður er bara orðlaus...

Loksins poksins!

Jæja, þá er maður loksins búinn að drullast til að búa til myndaalbúm. Á eftir að bæta fleiri myndum inn seinna.
Njótið vel!

Helgi Magnús Smárason

Dadadadamm...og nafnið er...

Jamm og jæja og sei sei já. Nafnið er ákveðið, reyndar fyrir löngu en maður þarf tíma til að æfa sig að segja nafnið upphátt og venjast því. Fyndið hvað ég er eiginlega hálffeimin að kalla drenginn nafninu sínu. Við ætlum fyrst að segja ömmunum nafnið og svo kemur það hér bara sem fyrst híhíhí...

Ohh, lífið er bara eintóm og endalaus sæla. Maður getur ekki hætt að stara á litla kraftaverkið sitt og spyrja sig aftur og aftur "hvernig er þetta hægt"?.

Eitt stórt TAKK!

Mig langar að segja takk til allra sem sendu mér kveðju og gáfu mér gjafir og hugsuðu til mín.
Svo þakka ég auðvitað fyrir þennan yndislega gimstein sem ég fékk (hverjum sem það er að þakka).

Af okkur er ekkert nema gott að frétta. Drengurinn er algerlega fullkominn, fallegastur í heimi. Vóg 4350 grömm og var 53 sentimetrar. Alltaf drekkandi og sofandi, alveg eins og það á að vera. Dagarnir fara aðallega í að hvíla mig og ná mér eftir fæðinguna. Fæðingin gekk betur en ég þorði að vona en ég missti töluvert af blóði og er að jafna mig á því. Það verður ekki langt í að við nefnum drenginn, erum að melta þetta. Það er svo skrítið að finna nafn á manneskju sem á eftir að fylgja henni alla æfi.

Lengra verður þetta ekki í bili....mar er svo þreyttur....zzzzzz.

41+4
Send heim!

Stutt skýrsla að þessu sinni:
Fór á spítalann og sett í mónitor og skoðuð og svoleiðis og allt lítur vel út þannig að gangsetning ekki talin nauðsynleg í bili. Læknirinn hreyfði við belgnum og ég er komin með 2 í útvíkkun og byrjuð að fá verki. Ég væri alveg til í að klára þetta fyrir miðnætti, sjáum til hvað setur.
Fékk skilaboð á leiðinni á spítalann í morgun að Sigga Lísa væri búin að eignast myndardreng (vissi´ða), 52 sm og 3450 g. Hlakka ógeðslega til að sjá hann. En þar fór spáin mín að ég yrði næst. Jæja, kannski sama dag....dadadadammm.....Guð hvað þetta er spennandi.
Ég er farin að leggja mig.

Ég vona að ég skrifi ekkert hér á morgun!

41+3

Úff og púff hvað þetta er eitthvað skrýtinn dagur. Ég veit eiginlega ekkert hvað ég á að gera við mig. Sem betur fer hef ég eða við þó það verkefni að gera fínt og fara yfir spítalatöskuna og svona. Þetta er bara svo furðulegt eitthvað....að ég fæði jafnvel barnið á morgun. Fyndið að fara á spílalann á morgun með bumbuna fulla af barni og því sem tilheyrir og tóman bílstól með! Búin að segja frumburðinum að hann gæti orðið stóri bróðir á morgun. Það var alveg mega skrítið.
Ég veit ekkert hvernig mér finnst þetta. Hvort ég verði bara svekkt ef ég verð svo send heim eða fegin. Ég veit ekkert hvað ég vil. Helmingurinn af mér segir "jæja, gott að drífa þetta bara af, þá er það úr sögunni" en hinn segir "það væri nú best ef náttúran fengi bara að sjá um þetta sjálf". Ég vona bara að læknirinn taki ákvörðunina fyrir mig, því ég, valkvíðnasta manneskja í heimi get ekki tekið svona ákvörðun. Ég yrði lengur að hugsa mig um en þangað til á fimmtudag en þá yrði ég hvort eð er sett í gang, hvort sem mér líkar betur eða verr.
Um mig fara til skiptis kvíðnis- og tilhlökkunarstraumar. Er þetta strákur eða stelpa? Er barnið heilbrigt eða ekki? Hvernig lítur það út? Hvað verður það stórt og þungt? Hvað á ég eftir að vera lengi að þessu? Hvernig verður fæðingin? Hvenær?
Ég held ég klessi mér bara í sófann núna með mína 30 púða og glápi á mynd og hámi í mig nammi. Ég verð alveg klikkuð á því að velta mér meira upp úr þessu. Eða kannski ætti ég að fara að skúra og þurrka af og svoleiðis. Eða nei best að slappa af bara og gera það seinna. Hmm fallegt veður úti, kannski maður ætti að fara aðeins út að ganga. Æji ég veit ekki hvort ég nenni því núna.
Jesús Regína! Ákveddu þig manneskja!

Jess!

Frændfólkinu hefur tekist að jafna stöðuna 8-8. Mættur er til leiks stórfrændi minn og stórsöngvari Mr. Bond a.k.a. Hrylfir, a.k.a. Hrylfingur, a.k.a. Sósi, a.k.a. R2-D2, a.k.a. Rolf og man ekki meira en tekið skal fram að þetta er ekki blogg...not!
(vá hvað þetta var eitthvað löng setning)

Hilsen!

41+2

still here

VÓ!

Hringdi til að panta tíma í gangsetningu, eins og ljósmóðirin hafði sagt mér að gera. Ég var búin að bíta það í mig að það yrði þá gert á fimmtudaginn því þá er ég einmitt gengin 14 daga framyfir. EEEN ég á að koma á MÁNUDAGINN! Díses ég er bara rétt að koma niður á jörðina með þetta. A.m.k. verð ég skoðuð vel og vandlega og ákvörðun tekin hvort ég verð sett í gang þá og þegar eða beðið eitthvað. BARA SPENNANDIIIIII!!!!!!!

41+1


Jæja, þá er ég loksins búin að berja nýju keisaraynjuna augum og máta líka. Það er engum orðum aukið að hún er ÆÐI. Ég var pínu að vona í leiðinni að einhver homónastarfsemi myndi kannski fara í gang í heimsókninni en það virðist ekki vera. Alveg er þetta magnað fyrirbæri svona nýfætt barn, ég var bara alveg búin að gleyma fílíngnum. Þetta var ágætis undibúiningur fyrir það sem koma skal. Við vorum svo heppin að hitta á hana vel vakandi og hressa. Ég hlakka til á morgun, því þá verður hún nefnd af foreldrum sínum. Mamman leit ótrúlega vel út, bara eins og hún hafi aldrei gert annað og alveg mömmuleg.

Já, sammála Siggu Lísu að þetta væri flottur afmælisdagur í dag en það verður ekki á allt kosið. Það er víst barnið sem ræður ferðinni og ég held ég sé bara búin að gefast upp á aðgerðum eða aðferðum til að hjálpa til. Þetta kemur bara þegar það kemur og hana nú! Það er a.m.k. alveg víst að á þessum tíma eftir viku verð ég orðin mamma! Vááá, hvað það var skrýtið að skrifa þetta! Gangsetning eða ekki gangsetning meikar ekki diff lengur hjá mér....bara að þetta komi og allt verði í lagi, það er það eina sem ég fer fram á.

40+7

Hmmm...komin viku framyfir og ekki farin á hæli!

Sem betur fer eru læti á Íslandi sem hægt er að skemmta sér yfir múhahahaha!

40+6

EKKERT!!!!

40+5

Þetta með að gera´ða til að koma fæðingu af stað, hefur pottþétt verið fundið upp af karlmanni sem hefur viljað tryggja sér nokkra drætti svona á síðasta sprettinum áður en búðinni er lokað. A.m.k. er þetta EKKI að virka hjá mér!

40+4

Gaman gaman trallalæææ
ég er ekki niðr´í bæ
æ vonder væ
lúkk öpp tú ðe skæ
væ is it só hæ?

gúdd bæ

40+3

Jæja, spurning að fara að grípa til aðgerða. Hmmm....ætli það gerist ekki eitthvað ef maður gerir fullt á einum degi eins og til dæmis að fá sér staup, glíma við kallinn, drekka Tonic vatn og fara svo í langan göngutúr?

Og það var mikið!

Loksins á ég vinkonu á Íslandi sem er farin að blogga. Yeessss!

40+1

Oooohhh, hvílíkur léttir að Ragga Dís sé búin. Þetta hefur verið ansi erfitt hjá henni en ég segi þá bara í sönnum Röggu Dísar/Pollýönnu anda, allt er gott sem endar vel. Ég spáði fyrir 14 marka stelpu og það var rétt! Wúhú og í verðlaun eru 14" örbylgjuofn frá Phillips! He he djók, fyndna Regína. Ég hlakka rosalega til að sjá nýju fjölskylduna en ætla bara að bíða þangað til þau koma heim, allir gestirnir hennar eflaust að heimsækja hana á spítalann.

Ég fór annars til ljósmóðurinnar í gær og allt í fínu lagi. Ekkert annað að gera en að bíða bara róleg. Hún heldur að barnið sé orðið 3800 g sem útlegst í mörkum 15.2. Það er alveg búið að skorða sig og allt tilbúið í fæðingu þannig séð. Hún sagði að ég gæti sko alveg fætt meira en fjögurra kílóa barn....já já róleg, sjáum bara til. Annars eru flest börn í minni fjölskykdu ekki undir 17 mörkum þannig að líkurnar eru svo sem ágætar. Stóri bróðir þessa krílis var 17 og hálf, þannig að...

Jæja, a.m.k. ein okkar virðist vera á áætlun. Ragga Dís er farin á spítalann. Kannski að spáin mín rætist? Ekkert í gangi ennþá hjá mér a.m.k. Ég get ekki beðið þangað til ég frétti eitthvað. Eins gott að reyna að halda sér upptekinni í dag. Þetta er ógeðslega spennandi.

Stóri dagurinn á morgun!

Ekkert í gangi, ég held ég eigi eftir að ganga fram yfir með þetta barn. Ég var nú að grínast með það um daginn að ef þetta barn eigi að passa í þessa fjölskyldu verði það að fæðast annað hvort 23. eða 24. mánaðarins eins og við hin. Svo fattaði ég að það er líka töff að vera með framlengingu og fæðast þann 25. Kannski bara kúlast að fæðast enn seinna. Mér finnst 1. okt. líka flottur enda á Frissa vinkona afmæli þá.

...og ekkert bólaði á friðardeginum. Nema kannski í hausnum á mér.

Friðardagurinn 21.september

Vááá hvað ég varð impressed í gærkveldi. Það var sýndur stórmerkilegur þáttur í sjónvarpinu, aldrei þessu vant. Hann var um Jeremy nokkurn, Breta sem tók upp á því að reyna að koma á alþjóðlegum friðardegi og gera um það heimildarmynd í leiðinni. Þetta var virkilega spennandi, hann ferðaðist um allan heim og talaði við fullt af merkilegum köllum, t.d. Kofi Annan, Dalai Lama og Simon Perez. Jeremy tókst að fá þetta samþykkt hjá Sameinuðu þjóðunum, hvorki meira né minna. Að einn dagur á ári yrði algerlega helgaður friði í heiminum. Markmiðið að sjálfsögðu að lögð yrðu niður vopn og engu ofbeldi beitt einn dag á ári. Það er eitthvað svo frábært að sjá þegar einn maður gerir eitthvað sem skiptir máli. Ég mundi reyndar ekkert eftir þessum friðardegi svo maður fór nú að hugsa um hvort þetta hefði raunverulega eitthvað að segja. Það tekur eflaust mörg ár að koma þessu á en það minnsta sem hægt er að gera er að reyna, eins og Jeremy sagði, þó að þessi dagur verið til þess að bjarga bara einu mannslífi, hefur hann verðugan tilgang. Ég ætla að taka eftir deginum í dag, því þessi friðardagur er einmitt í dag, 21. sept. Ég ætla líka að leggja mitt af mörkum með því að hugsa til þeirra sem eiga um sárt að binda í stríðshrjáðum löndum og óska mér friðs í heiminum.

Nokkur atriði sem hafa farið í gegnum hausinn á mér undanfarið:

• Dýraverndunarsamtök Danmerkur vilja að dýrasex verði bannað með lögum. Það er nefninlega ekki bannað svo lengi sem það skaðar ekki dýrið. (Síðan hvenær gátum við mannfólkið lesið hugsanir dýra?) Þetta er allt fávitanum sem gengur laus um allar sveitir og misnotar hesta að þakka.
• Já, ráðamennirnir í Kristjánsborg eru ekki svo vitlausir eftir allt saman. Þeir sögðu með berum orðum að þegar hjón skildu þyrfti konan/móðirin á meiri peningum að halda. Nú eiga einstæðar mæður aldrei eftir að vera í peningavandræðum. Þetta er að sjálfsögðu Alexöndru og Jóakim að þakka.
• Konur á tíunda mánuði meðgöngu geta með sérstakri aðferð enn rakað á sér lappirnar.
• http://toothsmith.blogspot.com/ er skemmtisögusíða, kætandi og bætandi.
• Frændfólk mitt er latt bloggfólk með afbrigðum.
• Ég er alltaf að skipta um skoðun um hvort ég eigi að klára markedsføringsøkonomi og fara svo í ensku í HÍ eða fara strax í ensku í KU næsta haust.
• Ég vildi að ég væri með Discovery Channel
• Glatað að Ísland sjáist aldrei á veðurkortunum í TV.
• Enginn er fullkominn.
• Var ég núna að skúra/ryksuga/vaskaupp/skipta á rúmunum/þurrka af/þrífa klósettið/taka til í síðasta skiptið áður en ég verð tveggja barna móðir?
• Aumingja karlmenn að fá ekki að ganga með og fæða börn.
• Ég hlakka til að flytja til Íslands.
• Ég á besta strák í heimi.
• Hvenær verð ég flott í gallabuxum?
• Mústafa er ótrúlega stupid!
• Árstíðaskipti eru yndisleg.
• Það fæst Alpen musli í Irma.
• Danska kóngafólkið er'ann.
• Glamour er vanabindandi þáttur og allt of stuttur.
• Orðin urðu færri og færri.
• Bless!

Mikið eru þetta skrítnir dagar eitthvað. Að vita að fæðing sé yfirvofandi, gæti gerst hvenær sem er. Á morgun fimmtudag er akkúrat vika í settan dag. Það er erfitt að undirbúa sig fyrir fæðingu, sérstaklega þegar maður veit í raun og veru ekkert á hverju maður á von, jú ætli það sé ekki hægt að bóka að það komi barn út úr þessu. Megnið af tímanum fer í að liggja ýmist í sófanum eða rúminu og glápa á sjónvarpið. Ég horfi það mikið að ég er farin að dreyma auglýsingar og alltaf þegar ég vakna á nóttunni er ég með eitthvað auglýsinga- eða þáttastef á heilanum. Þokkalega heilaþvegin! Bara að það væri eitthvað betra í boði í helv kassanum. Kannski maður ætti að vera duglegri að lesa...hmm, þarf að fá lánaðar bækur til þess. Ég er orðin svo ólétt eitthvað að ég bara þarf að jafna mig eftir að hafa vaskað upp eða skroppið eitthvað út. Það getur tekið allan daginn. Æji, það verður nú léttir að losna við þennan þunga.

Ligga ligga lái !

Ég sá líka Poul úr Strandvejsvillaen. Hann er að vinna í Fötex í Amagercenter. Ætli hann hafi verið kosinn út eða upptökur kannski bara búnar á þættinum?...kræst hvað þetta er spennandi...HAAA!

Barnaland

Áfram heldur hin ótrúlega spennandi óléttusaga Regínu. Þeim sem finnst það leiðinlegt geta þá bara lesið eitthvað annað.
Í gær voru nákvæmlega 2 vikur í stóra daginn og ég fór í síðustu skoðunina hjá ljósmóðurinni, nema ég verði ekki búin að eiga þann 23., þá mæti ég aftur. Maður er svona í nettu raunveruleikasjokki, þetta er að fara að skella á, það er enginn vafi. Ljósan giskaði á að barnið væri orðið 3400 grömm, ég sem hélt að það væri frekar lítið! Timinn fór mest í að ræða um fæðinguna, hvort ég væri kvíðin og hvaða hugmyndir ég væri búin að gera mér og allt á þeim nótunum. Það var alveg ágætt. Þessi ljósa sem var með mig í gær var að leysa mína af og var annað hvort ólétt eða nýbúin að eiga sjálf og það veitti mér ákveðið öryggi verð ég að segja, að hinni ólastaðri sko. Allar mælingar voru í góðu lagi og tra la la.
Ég held að ég eigi bara eftir að þvo og raða fötunum í kommóðuna og kaupa gjafapúða og fleiri taubleyjur og þá er ég bara í góðum málum. Það væri samt gaman ef það lenti svo sem einn ruggustóll inni hjá mér, ég nenni eiginlega ekki að leita að svoleiðis nebbla. Hef samt alltaf á tilfinningunni að ég sé að gleyma einhverju.

Nú er kollegígengið gjörsamlega búið að taka þessa síðu á sitt vald. Staðan er 8-7 á móti frændfólkinu. Ragga Skvís, nei ég meina Dís er loksins byrjuð líka. Fyrir þá sem ekki vita er hún systir Siggu Lísu og alveg nákvæmlega jafn ólétt og ég. Og þær eru báðar skvísur. Við erum sko báðar settar á 23.sept! Fórum allar þrjár til ljósmóður í gær, klukkan 9, 11 og 13. Við bíðum spenntar eftir næstu tilviljun.

Well, best að sniglast áfram í gegnum þennan sólardag, þeir eru víst ekki margir eftir.
Hilsen!

Spítalaheimsókn.

Fórum að heimsækja Glostrup spítala í gærkveldi þar sem ég á að fæða barnið sem er væntanlegt í heiminn eftir 16 daga. Jú, maður var svo sem ekki búinn að búast við miklu en mér fannst einum of vel sjást á veggjum og lofti hversu mikið er sparað í heilbrigðiskerfinu hér. Þetta yrði aldrei gúdderað í fátækasta krummaskuði á Íslandi. Við fengum að sjá eina fæðingarstofu af fimm sem var reyndar sú minnsta. Ljósan sem var með okkur í þessari rundtvisning sagði stolt frá því að það væri nýbúið að taka þessa stofu í gegn. Horfði um leið upp í skítugt loftið þar sem ein klæðningarplatan hékk laus og gerði auðvitað góðlátlegt grín að þessu og sagði að eitthvað yrði nú að vera í ólagi. OHHHH!!! Af hverju er aldrei hægt að gera hlutina almennilega í þessu landi. Er loft ekki hluti af herbergi? Hefði nú haldið það! Og það er nú mjög líklegt að maður eigi eitthvað eftir að horfa í loftið þegar maður er að rembast við að koma barninu í heiminn. Svo fannst mér líka hallærislegt að hjónarúmið sem er í boði er ekki nema eins og hálfs manna.
En nú er bannað að vera neikvæður. Auðvitað er viðmótið og andrúmsloftið sem skiptir öllu máli þegar allt kemur til alls. Bara að þetta fari nú allt vel. (Jæks!)

Þá er það ákveðið!

Hin verðandi fjögurra manna fjölskylda kemur á klakann þann 15. desember og verður til 2.janúar. Jibbí og jei! Best að nota tækifærið og auglýsa hér með eftir húsnæði, skipti koma vel til greina. Það er ekki aftur snúið og ég verð að segja að ég hlakka rosalega til. Frábært að fara heim um jólin, búin að kaupa allar gjafir og þurfa bara að éta, sofa og heimsækja fjölskyldu og vini, he he he, ljúft.

Jæja, þá hefur enn ein kollegídrottningin bæst í hópinn. Ingibjörg á neðri hæðinni sem ætlar að verða hjúkka og bloggar oft um björnin sinn.

...ekki fara að hlægja þó einhver sé að detta...

Muna ekki allir eftir þessu lagi og öllum þessum "reglum" sem maður lærði þegar maður var lítill? En það er bara ekki hægt að halda í sér þegar fólk dettur með slíkum glæsibrag eins og Smári gerði í dag. Hann var að hella upp á kaffi og endaði kylliflatur á gólfinu, veinandi ááááiiiii ááááiiiii...hahahaha. Hann datt svo hægt að ég náði að snúa mér við og sjá allt fallið í slow motion. Hann meiddist dálítið á fætinum og er búinn að vera haltrandi í dag. Þetta er svona You had to be there story...

anyway, raðaði linkunum aðeins og bætti við Pétri fræga frænda mínum

Góðar stundir!

Hvað er yndislegra en að vakna á mánudagsmorgni (eða kannski nær hádegi) og ekki til hreint glas eða hnífur og ekkert að éta nema franskbrauð með smjöri, skolað niður með botnfylli af kók? Ég veit það svei mér þá ekki. Það er nokkuð ljóst að lungað úr deginum fer í þrifnað, þvotta og innkaup...maður gerir allt á hálfum hraða þessa dagana. Samt er ég pínu fegin að hafa þó eitthvað að gera, mættu bara vera skemmtilegri verkefni.

Helgin er meira og minna búin að fara í myndavélaleit og hjúikkit að það er búið! Við erum búin að panta vélina og fáum hana væntanlega á miðvikudaginn. Voða flott týpa á góðu verði. Jess! Mætti ekki seinna vera ef við ætlum að ná einhverjum bollumyndum af mér. Þá er bara næsta mál að tékka á jólaflugmiðum til landsins góða. Ohh það verður nú gott að heimsækja það og hitta familíuna og ÉTA ALMENNILEGAN MAT!!!

Myndavéladagur.

Það mætti halda að heimilismeðlimir skitu peningum því nú á enn að fara að kaupa. Þó að nóg sé skitið þá er það ekki þaðan sem peningarnir koma heldur frá gamla góða íslenska skattmann. Í þetta skiptið er komið að myndavélakaupum. Við Smári erum búin að vera í allan dag á netinu að skoða vélar og erum orðin þokkalega biluð á að lesa öll þessi review um digital vélar. Farin að syngja í staðin fyrir að tala og svoleiðis rugl. Nú vil ég bara að einhver ljósmyndari bímist inn í stofuna hjá mér og komi með réttu myndavélina til mín á silfurbakka. Við þjáumst af valkvíða. Þegar við höldum að við séum búin að finna hina réttu vél, þá förum við að efast um hana og höldum að önnur sé betri, þar til næsta er betri en hún, en svo förum við aftur til baka á hina og svo framvegis og svo framvegis og svo framvegis bla bla bla %#(&%#"(=&$?"!.........

HJÁÁÁÁLP!!!

Ó mæ god! Þvílíkur önaður!

Ég byrjaði að bíða eins og krakki eftir jólunum klukkan tólf á hádegi. Hélt mér upptekinni með þrifnaði og röðunum alveg þangað til hann kom, esselska. Annars hefði ég gengið af göflunum. Klukkan nákvæmlega 15:50 kvittaði ég fyrir móttöku gripsins...Jesssss! Ég gat ekki einu sinni sest við tölvuna eftir að hann var kominn í hús. Verst var að þurfa að pína sig á foreldrafund, klukkutíma eftir að við vorum búinn að setja hann saman. AARRRG! Oft hefur verið leiðinlegt á þeim fundum en aldrei eins og núna, því nú gat maður ekki hugsað um annað en elsku besta nýja sófann heima. Pínu fyndið að hann tekur hálfa stofuna en só vott!? Hann er æði! Loksins eignuðumst við nýjan sófa, he he he og hí hí hí, jibbí og jei!

Eeeeeiiiiiiinnn!

Tveeeeeiiir

Þrír dagar í sófann. Það er það sem lífið gengur út á núna.

Takk fyrir. Bless.

Ja hérna hér! Þá er maður búinn að afgreiða tvö sommerfest á jafnmörgum dögum.

Fyrst í gærkveldi á Fritidshjemminu hans Benna þar sem allir áttu að koma með mat og éta hann svo að sjálfsögðu. Úr varð risastórt heljarinnar hlaðborð, voða flott og girnilegt með allskonar réttum. En men ó men hvað fólk er mikið fífl eitthvað. Nú er þetta þriðja sommerfestið sem ég fer á þarna og alltaf gengur jafn illa að fá sér af hlaðborðinu. Á einu horninu eru lagðir pappadiskar og plasthnífapör af einhverjum snilldar starfsmanni sem gerir það í áföngum. Ég sé hann alveg fyrir mér að fylgjast með angist og vitfyrringu okkar foreldranna sem vitum ekki okkar rjúkandi ráð þegar okkur vantar þessi nauðsynlegu áhöld. Hann hefur örugglega staðið bak við gluggann og hlegið kvikindislega og kannski tekið myndir af þessu. Mér fannst þetta sko ekki fyndið, það er fátt sem svangan mannin kætir nema matur. Það mæta greinilega allir sársvangir, því það liggur við slagsmálum við borðið. Þessi fífl kunna ekki og vita ekki hvernig maður á að gera. Sko það eiga allir að labba sama hringinn, góð hugmynd er að nota sólarhringinn til viðmiðunar. Ef þetta einfalda atriði er haft í huga eru góðar líkur á því að neytendur matarins geti nefninlega neytt hans á meðan hann er heitur. OOHHHH röfl ég veit, þetta er bara svo pirrandi pakk. Gott er að hafa góðan félagsskap til að bjarga stemmningunni. Voðalega er maður líka orðinn eitthvað samdauna þessu stundum skrítna samfélagi Dana. Maður er alveg hættur að kippa sér upp við að seldur sé bjór og reyktar sígarettur á öllum samkomum barnanna, hvort sem það er í skólanum eða bara hvar sem er. Ég fer einmitt alltaf á skemmtikvöld í 3ja U til að detta í það. Það eru sko bestu partýin!

Seinna festið var svo í dag hér á kollegíinu. Þar fór nú minna fyrir troðningi og pirringi, enda miklu meira pláss. Við litum aðeins út í garð svona um tvö leytið. Sonurinn hoppaði af áfergju í hoppukastala og við hjónaleysin stóðum úti í íslensku útileguveðri á kjaftagangi í u.þ.b. tvo tíma. Það var sossum miklu meira í boði en maður ekki í meira stuði en þetta í dag.

Meira er ekki um það að segja.

Verð að benda á skítalapistil snilldarfrænda míns Hnakkusar.

Svo er það enn ein dísin sem er farin að blogga, þó að hún búi ekki á kollegíinu gerði hún það einu sinni og flutti bara steinsnar frá, velkomin Steina!

Ohh hvað það er gott að eyða peningum og mikið af þeim. Við fórum nebblega í IKEA í dag til að kaupa barnarúm og skiptiborð sem er líka kommóða. Mikið gott að það sé yfirstaðið svo maður þurfi ekki að stressa sig lengur á því að það sé ekkert tilbúið áður en barnið kemur....maður veit aldrei hvenær því þóknast það. Hlakka til að búa um og svona.
Aðal eyðslan fór samt í hrikalega djúsí sófa sem ég get ekki beðið að fá, eftir viku....jjiiiiibbbíííí! Hvílík sæla að geta loksins hlammað sér í mjúkan og þægilegann sófa! Svo er hann meira að segja nógu langur (eða breiður ef út í það er farið) til að leggja sig í ....jesss. Held að við getum meira að segja bæði legið í honum og glápt á kassann. Þetta var sko alveg erfiðisins virði.

IKEA RÚLAR!

Ó mæ god! Nú er ég búin að fara í síðustu læknisheimsóknina fyrir fæðingu og ég sé hann ekkert aftur fyrr en í 5 vikna skoðun barnsins. Heima á Íslandi væri ég byrjuð að fara vikulega í skoðun en það er ekki í boði hér. Ég fer ekki til ljósunnar fyrr en 9. september, tveim vikum fyrir áætlaðan fæðingardag og það er sem sagt síðasta skiptið. Jæks, hvað þetta er skuggalega nálægt mar!

Alger óléttudagur.

Nú er svefnleysi farið að segja til sín. Það er bara vesen að skipta um svefnstellingu og ómögulegt að velta sér á hina hliðina án þess að vakna. Svo þarf auðvitað að pissa svona tvisvar til fjórum sinnum á nóttu, þannig að ég er eiginlega hætt að vakna úthvíld. Þá er ekkert annað að gera en að leggja sig í tíma og ótíma, njóta þess að gera það á meðan maður getur. Dagurinn fór semsagt bara í bókalestur og leggingar án svefns þó. Ég er nefninlega að lesa svo spennandi bók, Konur með einn í útvíkkun fá enga samúð. Mér finnst það slá svolítið á fæðingakvíðann að lesa um fæðingar annara (og minnar).
Svo er ég farin að pæla í því hvað ég vil og ekki vil. Ég ætlaði að fæða í vatni en var eiginlega hætt við það en nú er ég eiginlega komin á það aftur. Svo er sonurinn alveg æstur í að vera viðstaddur, ég ætla að kanna hvað þær segja uppi á spítala. Hann er rosalega spenntur að fá að sjá fylgjuna...ha ha ha, ég veit ekki hvaðan þetta kemur. Ég þori eiginlega ekki að fæða heima út af því hvernig gekk síðast og út af þessum mögulega litningagalla. Annars væri það eflaust best, kannski næst. Þetta hringsnýst allt í höfðinu á mér en samt gaman og spennandi.
Í svefnherberginu bíða fyrstu fötin sem ég keypti um daginn.

Kvikmyndagagnrýnandinn Regína

Alveg er skrítið hvað bíómyndaframleiðendur þurfa alltaf að troða ástarsögu í barnamyndir. Nú er sjálfur Garfield ekki óhultur. Reyndar var það ekki hann sjálfur sem átti í ástarævintýri heldur eigandi hans. Ég skil þetta bara ekki, þetta er barnamynd þar sem áhorfendahópurinn er svona á bilinu 4ra til 10 ára. Maður hefur það á tilfinningunni að verið sé að kenna þessum blessuðum börnum hvernig maður á að ná sér í deit og fleira í þeim dúr. Oj bara segi ég bara. Krakkar þurfa ekkert á því að halda, það er nógur tími til að pæla í því seinna. Væmið drasl sem kemur söguhetjunum ekkert við. Ef þetta ástarkjaftæði á að vera fyrir þá fullorðnu sem fara með börnin í bíó er það alveg misheppnað líka. Við nennum ekki að horfa á svona fyrirsjáanlegar klisjur. Ef okkur langar að sjá ástarsögu förum við á svoleiðis mynd, ekki á barnamynd.
Annars var þetta ágætis bíó, nema mér fannst eigandi Garfields ekki passa við þann sem maður er vanur úr myndasögunum. Þó að þetta hafi verið týpísk uppskriftamynd var kötturinn flottur og svo fuku nokkrir góðir brandarar. Níu ára sonurinn skemmti sér vel. Ég gef henni 7 af 10.

Úffumpúff...maður er bara alveg uppgefinn eftir nóttina. Burt séð frá hósti og snýtingum var ég svo mikið að reyna að komast í röð 32 í Ikea. Það var alveg sama hvað ég vaknaði oft ég hélt bara áfram að dreyma sama drauminn, ég skyldi komast í röð 32 í Ikea! Svona getur maður nú verið ruglaður. Ætli þessi tala tákni eitthvað?

Jæja og enn einn sólardagurinn runninn upp. Best að láta hann ekki fram hjá sér fara. Þeir eru örugglega ekki margir eftir. Ég ætla bara að vona að ég endist lengur í sólbaði en um daginn. Spurning með ströndina bara...hmmm?

Damn! Stofan mín er of lítil fyrir hornsófann sem við hefðum annars keypt. Fjórir þúsund kallar fyrir stóran og girnilegan sófa....ohhh

Í dag og um daginn.

Eftir sveitta nótt og sveittan dag sest ég við tölvuna og blogga. Eitthvað er betra en ekkert. Nú er orðið svolítið erfitt að vera mikið ólétt í miklum hita. Ég ætlaði aldeilis að ná mér í brúnku í dag og fór út á nærbrókinni með teppi, til í slaginn en entist bara í sirka klukkutíma. Þá var mér ekkert farið að lítast á blikuna. Þegar ég var komin inn sá ég í speglinum flekkótt andlit og var að fá dúndur hausverk, þannig að ég lagðist í rúmið með viftuna á fullu og jafnaði mig. Ja hérna! Kannski að ég fari bara að hlakka pínulítið til að unga þessu barni út!

Voðalega er maður búinn að afreka mikið og vera duglegur á stuttum tíma. Á meðan tengdó og frænkó voru í heimsókn var leigður bíll og ferðast, jibbí.
Eftir að hafa búið í Danmörku í 2 ár get ég núna loksins stolt sagt frá því að hafa komið til Fjónar, Jótlands og Svíþjóðar! Á laugardaginn fórum við í löngu lofaða ferð í Legoland og men ó men hvað það var heitt! Ég ráfaði þarna um í móki og hugsaði bara um að lifa þetta af en rosalega var þetta samt flottur garður. Við ætlum aftur á næsta ári og þá helst taka þetta á 2 dögum. Þetta er 3 tíma akstur aðra leið og eins gott að gista amk eina nótt. En smá ráð handa þeim sem ef til vill eru á leiðinni þangað: Takið með ykkur nesti, þetta er okurgarður helvítis! Til dæmis kostar hálfur lítri af vatni 15 krónur, dýrara en í seven í leven og þá er sko mikið sagt! Það verður sko keypt kælibox fyrir næstu ferð, ekki nóg með að svoleiðis sé notadrjúgt fyrir mat og drykk, heldur má nota það til að tylla sér á, séu fæturnir lúnir.
Jamm, gaman gaman. Það er nú meiri snilldin að leigja bíl, það gerum við örugglega aftur og förum þá kannski líka til úglanda.

Nú er aftur á móti málið að fara að taka því rólega. Ég er uppgefin bara eftir að skreppa út í búð, svo lítið er þrekið. Best að eyða síðustu vikum meðgöngunnar í að undirbúa komu nýja einstaklingsins. Redda vöggu, skiptiborði/kommóðu, ruggustól og svo framvegis.
Dísus, þetta nálgast óðum!

Helsingør er fallegur staður. Alveg lýgilegt hvað það er stutt til Svíþjóðar, liggur við að það sé í kallfæri. Gilleleje er ekki spennandi staður. Strandvejen er klikkaðslega flottur.

Úff, það er ekkert grín að setjast niður og ætla að blogga eitthvað núna. Maður er svo uppgefinn í þessum hita og með gesti og alles. Bjúgurinn og brjóstsviðinn alveg að slá í gegn hjá mér og aukin þreyta. Það fer líka að styttast í fæðinguna, ó mæ god, ca. 8 vikur þangað til.

Jæja, þar kom að því.

Loksins kom sumarið í Köben! Mér finnst þetta vera fyrsti alvöru sumardagurinn, steikjandi hiti og ekki skýhnoðri á himni, meira að segja fyrir hádegi! Ef ég hefði mátt ráða áttu maí, júní og júlí að vera heitastir og svo frekar svalt í ágúst og september. Það hefði hentað óléttri konunni mjög vel. Hiti, bjúgur og þungur líkami fara ekki alveg nógu vel saman. Mér dettur samt ekki í hug að fara að blóta þessu yndislega veðri, a.m.k. ekki strax, maður er nú einu sinni búinn að vera að bíða eftir þessu í allt "sumar".

Hilsen,
ég er farin út í garð í smá sólbað áður en tengdó og Viktoría koma.

Ég, þessi friðelskandi manneskja er komin í morðham. Mig langar að slátra þessum vinnukörlum hérna fyrir utan. Djöfulsins hávaði á hverjum einasta morgni, maður er í fríi og á að fá að vakna þegar manni sýnist en ekki klukkan sjö eða átta við læti í vinnuvélum! AAARRRRRGGGGG!!!!

It´s a wonderful, wonderful life
 
Ohh, hvað er betra en að endurheimta kvefið sitt gamla. Það var búið að vera í nefi mínu og lungum í þrjá mánuði og hvarf svo bara einn daginn. Ég var ekki fyrr búin að venjast því að vera kveflaus en það bara birtist aftur í allri sinni dýrð . Stelandi frá mér svefni, góðu skapi og almennri vellíðan. Ég gæti ekki verið ánægðari með hlutskipti mitt, sérstaklega þegar ég á von á gestum eftir 2 daga.

Jæja, löngu orðið tímabært að taka til í linkunum. Sjaldbloggarar fá að fjúka og inn koma í staðinn nokkrar kollegíkerlingar, misbloggglaðar, sjáum bara til, ég hendi þeim bara út sem blogga of sjaldan fyrir minn smekk! Hohohoho.... 

Hef svo ákveðið að leyfa furðukörlunum í Croisztans að hanga þarna á hægri vængnum.

22. júlí

Í dag er sá dagur ársins sem minnir mig á hversu stutt lífið er eða getur verið. Dagurinn sem ég leyfi mér að vera væmin, heimspekileg, hugsi, sorgmædd, dramatísk. Í þriðja skiptið upplifi ég þennan furðulega dag sem þó er aldrei eins, ekkert frekar en aðrir dagar. Hræðileg lífsreynsla getur þrátt fyrir allt skilið eitthvað jákvætt eftir sig, það skil ég betur og betur eftir því sem tíminn líður. Sagt er að tíminn lækni öll sár, ég veit ekki hvort það sé satt. Hann leggur kannski til sárasmyrsl og plástur en ég efast um að sárið grói nokkurntíma. Ætli maður fái ekki snyrtilegt ör í besta falli.
Einmitt vegna þess hversu lífið er stutt borgar sig að vanda sig. Vanda sig í samskiptum við aðra. Ætti maður ekki að koma fram við fólk eins og það væri í síðasta skipti sem maður sæji það? Á þessum degi fyrir fjórum árum ákvað ég að gera það. Ég er ekki fullkomin frekar en nokkur annar. Þó maður nái ekki að gera það í hvert einasta skipti, eru einhver skipti betri en engin. Það er hollt að hugsa til þess að við manneskjurnar erum allar eins í raun. Öll þráum við það sama, hamingju. Við erum öll í hamingjuleit, við notum bara mismunandi aðferðir. Vitneskjan um þetta, held ég að sé mikilvæg uppistaða í hamingjuuppskriftina, sé hún yfirhöfuð til.

nei ó nei o nei...stuðið ekki komið.  Þvert á móti, andleysi og almennur leiðindadoði. Kannski á maður ekkert að vera að blogga um það. Mér er skítsama, læt það bara flakka. Eina leiðin er uppávið úr þessu, vonandi.

Djö...var búin að skrifa einhvern slatta um ekkert og tókst að þurrka það út. Ég er of fúl núna til að gera það aftur. Ætlaði að bæta inn fullt af nýjum linkum og allt. Geri það bara á morgun ef ég verð í stuði.
 
Stuðkveðjur,
Reg.

Lengi má gott bæta!
 
Hei kúl, komnir nýjir fídusar í Bloggerinn. Nú getur maður farið að leika sér með allskonar stílbrigði.
 
Ég var annars að velta því fyrir mér um daginn hvað Ísland gæti verið enn yndislegra land en það er, bara með smá "lagfæringum". Ég er ekki ein af þeim sem lifi í þeirri blekkingu að Ísland sé ömurlegt og allt betra í útlöndum, það eru auðvitað kostir og gallar við alla staði, í misjöfnu hlutfalli. Ég held að kostirnir við Ísland séu þrátt fyrir allt fleiri en gallarnir. Ef ég ætti að skrifa óskalista yfir það sem betur mætti fara, liti hann einhvervegin svona út: 
 

1. Vildi óska að það væru betri strætósamgöngur, hann gengi oftar, það væru fleiri leiðir, skólafólk , börn og gamalmenni fengju ókeypis í strætó. Þetta sparar auðvitað bílaútgjöldin, minnkar umferðina, mengunina og stressið. Plús að það mætti gera meira ráð fyrir hjólafólki úti í umferðinni. Það væri líka svalt ef lestir væru til.
2. Leikskólar væru helst ókeypis eða að minnsta kosti væru gjöldin tekjutengd. Maður á ekki að þurfa að fara á hausinn við að eiga barn/börn á leikskólaaldri.
3. Grænmetis og ávaxtamarkaðir út um allt og það ÓDÝRT!!! -Skilar af sér hamingjusamara og heilbrigðara fólki, sparar heilbrigðiskerfinu geðveikan pening sem má þá nota t.d. í menntamál í staðinn, eykur langlífi og skilar þ.a.l. meiri pening í þjóðarbúið.
4. Mig vantar almennilega útvarpsstöð með alvöru dagskrárgerð, playlistar og Björgvin Halldórsson bannaðir takk fyrir!
5. LÆGRA MATVÖRUVERÐ!
6. Júlí á alltaf að vera heitur að minnsta kosti.
7. Blómstrandi líf úti á landi, þar á að vera eftirsóknarvert að búa.
8. Tannlækningar ættu að vera ókeypis.
9. Enginn lifir undir fátæktarmörkum, eldri borgarar, öryrkjar og aðrir sem ekki geta séð fyrir sér sjálfir eiga að hafa mannsæmandi pening á milli handanna.
10. Virkjanir bannaðar á Íslandi.
11. Ódýrara áfengi og blóm líka og skór.
12. Sjálfstæðisflokkurinn væri minnsti flokkur landsins.

-ég man ekki fleira í bili...

 

Ég er lasin og allt er leiðinlegt.

Alltaf endalaus gleði úti, grátt og blautt. Ég er hætt að fylgjast með veðurspám, nennusiggi. Hér eru annars stórtækar heimilisaðgerðir í gangi, ekki bara hin hefðbundna tiltekt, heldur líka í hillum og skúffum og skápum. Ohhh, hvað það verður ljúft þegar því er lokið. Þá verður ekkert rusl og ég veit upp á hár hvar hver einasti hlutur verður. Jess! Já, það er svei mér þá að verða kósí hérna. Gardínurnar loksins komnar upp sem ég er örugglega búin að vera mánuð að sauma, eða ekki sauma hehehe...

Hugmyndirnar snjöllu eru enn í hausnum á mér og ég hef sett mér það markmið að byrja á annarri þeirra þegar mér finnst nóg komið af heimilisaðgerðum. Hlakka til!

Það kveiknaði á ljósaperunni!

Ahhh...ég fékk svo góða hugmynd að mig verkjar! Hún er bara algert leyndarmál því að ég veit að henni verður stolið ef ég kjafta frá, hún er það brillijant. Namm, hvað ég hlakka til. Ótrúlegt að enginn hafi fattað að gera þetta áður. Hei, bíddu, þær eru reyndar tvær. Skyldar en þó ólíkar. Brillijant segi ég....heheheh.
-En það er langur vegur frá góðri hugmynd og útkomunni sjálfri. Ég verð að vanda mig og síðast en ekki síst framkvæma! Ekki bara hugsa, heldur gera! Þarf líka að fá aðstoð frá góðu fólki. Sem betur fer þekki ég fullt af svoleiðis. Kannski verð ég fræg, eða lúser. Hverjum er ekki sama? -Ég fæ a.m.k. prik hjá sjálfri mér fyrir að hafa framkvæmt. Kannski tekur þetta nokkra mánuði eða nokkur ár. Hverjum er ekki sama? -Bara að ég klári þetta.

Nú er ég farin aftur að sofa.

Er veður afstætt?

Mikið skelfing er gott þegar himininn hættir að gráta og jafn skelfilega leiðinlegt þegar hann byrjar aftur og aftur og aftur. Ætlar þetta engan endi að taka?
- Annars á maður ekkert að vera að ergja sig á því sem maður ræður ekki við. Á Íslandi tók ég stundum til bragðs, í slæmum veðrum, að draga fyrir alla glugga, setja suðræna tónlist undir geislann, opna rauðvínsflösku og elda einhvern rétt frá heitu landi. Það var sko alveg gott veður hjá mér, bara ef ég vildi það!

Ó, mig auma!

Líkamlegir kvillar hafa rænt mig blogggleðinni. Ég reyni að hugsa til Beethovens, Rosewelt og Christofers Reeve sem létu ekkert stoppa sig og áttu meira að segja miklu erfiðara en ég.

Ég hrekk í gang áður en ég veit af.

Gamla landið

Stóri himininn, ferska loftið, sumarlyktin, kyrrðin, sjórinn, krían, fjöllin, bíltúr út úr bænum, Flatey og Breiðafjörðurinn, amma og afi, fólkið mitt, miðbærinn, garðurinn minn, nammið, vatnið, skyrið, harðfiskurinn, kjötsúpan hennar mömmu, flatkökur með hangikjöti, fjölskylduboð, jólin...

Fólk er fífl!

Nú er ég hætt að skilja. Ég sem ætlaði að vera svo obboðslega dönsk og pottþétt og var það líka en allt kom fyrir ekki. Sendi boðskortin með 10 daga fyrirvara með idiotproof leiðbeiningum og skrifaði meira að segja s.u. (svar udbedes=svar óskast) senest torsdag d.24.juni! Jú, einn afboðaði sig og þá gerði ég auðvitað ráð fyrir hinum. Þetta endaði í 5 strákum af 12. Aumingja afmælisbarnið vildi enn bíða eftir gestunum þegar 40 mínútur voru liðnar af afmælinu, alveg viss um að þeir væru á leiðinni. Þegar hann sagði "þetta er ömurlegt", langaði mig bara að segja "já veistu það ástin mín, að fólk er fífl"!

Sem betur fer rættist úr og hann varð ánægður með daginn þrátt fyrir allt. Næst býð ég bara fíflunum símleiðis.

Frumburðinum spillt!

Deginum var eytt í Field´s þar sem keyptar voru afmælisgjafir handa afmælisbarninu. Snáði er ekki heima, er búinn að vera í ferðalagi síðan á þriðjudag og kemur loksins heim á morgun. Hann græddi aldeilis á því að vera ekki heima á afmælisdaginn sinn, því foreldrarnir söknuðu hans svo mikið að þeir gátu ekki hætt að kaupa gjafir. Þetta endaði í sjö pökkum! Við hlökkum hrikalega til að fá hann heim í afmælisköku og pakkaopnanir. Var að fatta að þetta er hans síðasta afmæli sem einkabarn og kannski ágætt að hann fái gjafir eftir því.

Hinn heittelskaði fékk hádegismat og fatakaup í H&M í afmælisgjöf. Loksins fékk ég hann til að kaupa sér öðruvísi buxur en gallabuxur.

Mikið gerir grámyglurigning mig syfjaða.

Auðvitað reddaði kerlingin þessu með kökuna. Fann gamlan Føtex-flöskumiða og seldi fleiri flöskur og gat þannig keypt í kökuna. Hann fattar þetta reyndar á bökunarlyktinni þegar hann kemur heim en það er allt í lagi. Hún kemur líka á óvart.

Tókuð þið eftir þessu? Rock on Morrissey!

Og að lokum þetta: Heja Sverige!

Oj, ég er ömurleg kærasta. Í öll þau 10 ár sem við S höfum verið saman, get ég talið á fingrum annarar handar hversu oft ég hef gefið greyjinu afmælisgjöf. Mér datt reyndar í hug sálfræðileg skýring á þessari leiðinlegu hegðun minni. Nefninlega að ég á afmæli á aðfangadag og kann einfaldlega ekki á þessa afmælishluti. Lélegt? Kannski.
Hann á afmæli á morgun og ég í klípu. Ég var búin að ákveða að nota tækifærið í kvöld á meðan hann er að vinna og baka köku handa honum. Nei, tókst að klúðra því. Ég gleymdi nebbla að fara í bankann og skipta ávísuninni feitu, þannig að ekkert verður úr kökubakstri, í kvöld að minnsta kosti.
Svo er stóra spurningin...hvað í andskotanum á ég að gefa honum? Nú ætla ég ekki að klikka! Hann skal fá sinn afmælispakka á morgun og hananú!

Skin og skúrir.

Þessu mega óléttar konur hreinlega ekki við.
-Að fá óvæntan feitan tékka frá kommúnunni og vondar peningafréttir frá kommúnunni sama dag. Hormónarnir dansa trylltan stríðsdans og fjölskylda mín er ótrúlega heppin að vera ekki heima núna til að verða ekki fyrir barðinu á mér.
Þá er besta ráðið að leggjast aðeins í rúmið og grenja úr sér mestu gremjuna. Passa sig á því að vera ekki of lengi að því, svo ekki myndist það slæmir pokar undir augunum að maður komist ekki út í búð til að færa björg í bú. Slökkva svo á vandamálunum með því að kveikja á tölvunni og skella sér á vit netheimsins og lesa um líf og pælingar annarra.
Ætli ég hafi misst af The Bold and the Beautiful? Það er fátt eins passandi verandi á bömmer.

Maður getur alltaf á sig blómum bætt. Hér kemur eitt, frændi minn skilst mér. Þrælskemmtilegur finnst mér.

Hjúkk, nú get ég loksins horft á fréttir stöðvar tvö.

Ég var þarna frá kl.13 til 20 og var ekki vör við 700 manns. Þetta var annars fín skemmtun og satt er að það rættist úr veðrinu. Úrhellisrigning breyttist í sólarglætu með smá rigningu sem mér finnst alltaf frekar súr upplifun en skemmtileg þó.

Ég á ekki til orð!

Ég þori ekki að linka beint á síðuna en þið verðið að smella á linkinn sem Fellibylur gefur upp í pósti sínum, dagsettan 14. júní.

Enn af útvarpi

Loksins jákvæðir hlutir að gerast í íslensku útvarpi. Doktorinn snúinn aftur á Skonrokk á laugardögum á eftir King Kong. Treysti því að honum bregðist ekki bogalistin.

Hæ hó jibbíjei og jibbiíjei, það er kominn sautjándi júní!

Ég byrjaði sko að syngja þetta um leið og ég vaknaði. Það var alveg ekta 17. júní í dag, nema ekki í miðbæ Reykjavíkur. Meira að segja rigningin lét ekki á sér standa. Fórum í Jónshús og keyptum okkur íslenskt súkkulaði og hlustuðum á Mosfellsbæjarkór, ef ég fer rétt með nafnið. Hann var voðalega krúttlegur, samansafn af söngáhugafólki sem söng, meira af ánægju en færni, vel valin lög við undirleik segulbands, alveg skemmtilega hallærislegt dæmi. Svo voru tveir hljóðfæraleikarar sem ég man ekkert hvað heita. Þau léku íslensk þjóðlög á fiðlu og kontrabassa. Mikið var gott að heyra rammíslensk þjóðlög, ég fór strax að hugsa um harðfisk, malt, hangikjöt og kjötsúpu,mmmmm.....Mikið vildi ég samt að Jónshús væri stærra eða réði a.m.k. yfir stærri samkomusal, ég held að það veiti ekkert af því. Hlakka til laugardagsins, þá verða sko flott hátíðahöld niðrá strönd, sama hvernig viðrar auðvitað.

...eða jú, þetta:

Rúv vefurinn sökkar feitt! Hvað er eiginlega vandamálið hjá þeim þarna? Tíma þeir ekki að borga almennileg laun svo þeir geti ráðið fólk sem er starfi sínu vaxið? Eða er þetta allt ríkisstjórninni að kenna? Hvað er svona f***ing erfitt við að hafa beinar útsendingar í lagi og sömuleiðis upptökurnar? Sem íslenskur ríkisborgari, skattgreiðandi og einn eigenda Ríkisútvarpsins finnst mér ég eiga kröfu á þessu og hana nú!

Dæs...

Stundum hef ég ekkert að segja og þá er best að sleppa því.

Ég er nú meiri kerlingin!

Í gær átti ég von á gesti, þó ekki beint auðfúsugesti (er það ekki skrifað svona?). Í skóla sonar míns tíðkast nefninlega að kennarinn heimsæki nemendur sína í svona hyggeligt spjall eða skole/hjemmesamtale, eins og þetta kallast. Reyndar kannast aðrar íslenskar mæður ekki við þetta sem eiga börn í sama skólanum. Kannski er þetta bara í hans bekk....en allavega ég sem sagt stóð í þeirri meiningu að hann Jan kennari ætti að koma í heimsókn klukkan 15:45 í gær. Ég var fyrir löngu búin að fá miða heim þar sem ég átti að merkja við þann tíma dagsins sem hentaði best og fékk svo meldingu til baka þar sem fyrrgreindur heimsóknartími var tilgreindur. Ég, eins og sannri húsmóður sæmir, stóð á haus allan daginn og þreif allt hátt og lágt fyrir heimsóknina góðu. Var eiginlega að brenna á tíma, því ég náði rétt svo að skúra kl. 15:40. Ég sem var búin að ákveða að það ætti ekki að vera greinilegt að ég væri að þrífa áður en hann kæmi með því að allt væri angandi í skúringasápulykt. Þetta átti að vera voða "kasúal", átti að líta út fyrir að það væri alltaf svona hreint hjá mér...hahaha....það sem manni dettur í hug. Svo leið og beið og aldrei kom Jan. Mér datt í hug að hann væri kannski enn með gömlu adressuna mína og hefði bara farið húsavilt svo að ég ákvað að hringja í hann þegar klukkan var orðin fjögur. Hann svaraði ekki, svo að ég ákvað að vera bara fegin eftir allt saman, ég var hvort eð er ekkert búin að hlakka til að fá kennarann í heimsókn, finnst það satt best að segja hálfasnalegt. En u.þ.b. fimm mínútum seinna hringir hann og ég spyr hvernig standi á því að hann hafi ekki komið. Þá var það ég sem misskildi þetta allt saman. Það var ég sem átti að koma í skólann og hann lét mig sko vita af því að hann hefði setið og beðið eftir okkur...æ æ æ. En fyrst ég var í símanum gat hann alveg gengið frá þessu símleiðis. Sem betur fer var erindið ekkert hrikalega mikilvægt. Hann var bara ánægður með stákinn og hann plumar sig vel í skólanum og er góður og duglegur strákur.
Það getur komið sér ágætlega að vera útlendingur stundum og hvað þá að vera með lækkaða greindarvísitölu í þessu ástandi. Jan var ekkert súr, sagði bara að svona nokkuð gæti alltaf gerst. Eins gott að vera í náðinni hjá Jan.

Útvarp Ísland

æji ég er komin með hundleið á Tvíhöfða. Hann Jón greyjið fer svo í taugarnar á mér. Hann er svo lengi að koma hlutunum út úr sér og ef það á að vera eitthvað fyndið þá er það alveg misheppnað finnst mér. Svo er hann alltaf að leika kerlingar eða perrakarla, hann er orðinn ansi þreyttur þessi sami brandari alltaf. Hann er að fara að brenna út eins og Laddi hérna um árið. Eina leiðin til að redda þessum þætti er að fá fleiri gesti og að þeir geri fleiri sketsa en þeir eru oft helv. góðir. Já, og NOTABENE spila almennilega músík!
Ég er nefninlega algert útvarpsfrík og hreinlega verð að hafa útvarpið í gangi þegar ég er heima. Rás tvö getur líka verið ágæt en líka alveg hrikalega leiðinleg, sérstaklega finnst mér einn eða tveir útvarpsmenn bera af, leiðindalega séð. Guðni Már Henningsson eða eins og við skötuhjúin köllum hann í gríni, Guðna Hár Menningsson. Svo er það þessi Hrafnhildur eitthvaðdóttir sem er alltaf eins og hún sé á túr og spilar Rod Stewart og Bó Halldórs eins og henni væri borgað fyrir það...eða fær hún borgað fyrir það..hmmm? Og hvenær ætlar þessi blessaða útvarpsstöð að fatta að það er vont útvarpsefni að heyra í honum Jónda Bónda í Súgandasveit nyrðri röfla um túnsprettu og fengitíma í tíma og ótíma? Fyrirgefiði, hvað kemur mér það við? Á ég ekki bara að hringja í útvarpið og tala um hvernig gengur að þrífa hjá mér og svona, alveg er það jafn skemmtilegt.

O sei sei.

Margt hefur á dagana drifið hjá Regínu, hinni heima"vinnandi" húsmóður. Já vinnandi í gæsalöppum því mér verður alls ekkert úr verki. Það er svo merkilegt að þegar maður hefur nógan tíma gerir maður ekki neitt. Æji, ég geri þetta bara á morgun, segi ég alltaf og á meðan safnast rykið fyrir og óhreinataushrúgan staflast upp þangað til ekki eru til nærbrækur né sokkar til að vera í...oj bara. Það er helst að þegar rignir eins og í dag að maður hreyfi á sér sitjandann, annars er hann bara kyrr á teppi úti í garði á góðviðrisdögum.

Í vikunni fengum við minnsta næturgest sem nokkurntíma hefur sést hér á þessu heimili og þó víðar væri leitað. Nýfæddur og yfirgefinn kettlingur. Kallinn heyrði í honum harmakveinin og tók hann heim þar sem hann hugðist bjarga lífi hans. Mamma hans, flækingslæðan, hafði ungað út út sér 5 kettlingum í húsasundi einu hér í nágrenninu. Kettlingagreyjið var það nýr að hann var ennþá með naflastrenginn og auðvitað staurblindur. Við hugsuðum um hann eins og ungabarn, fengum lánaða sprautu hjá einni nágrannakonunni til að geta komið ofan í hann mjólk, vöfðum hann í handklæði og settum hann ofan á ofninn til að halda á honum hita. Sonurinn varð svo glaður greyjið og var alveg búinn að ákveða að kisi litli væri sko frændi hennar Flixu, kisu sem við áttum á Íslandi. Hann var meira að segja farinn að hlakka til þegar þau myndu hittast á Íslandi. Dramatískast var þó þegar þeir feðgar fóru að skila kisa. Það var gert með miklum trega. Við vorum alveg búin að ákveða að halda honum, jafnvel þó að dýralæknirinn vildi aflífa hann, því hann ætti ekki möguleika á að verða eðlilegur köttur, hvað sem það nú þýðir. Það sem gerði útslagið var að við vildum ekki að taka sénsinn á að ég fengi bogfrymilsótt, því þá gæti ég misst fóstrið. Málið er að þessi sótt er mun algengari hér í DK en á Íslandi, gat nú verið. Einhver sagði okkur að læðan myndi afneita kettlingnum sínum, því nú væri manneskjulykt af honum. Æji, við ætluðum bara að vera góð.

Meira um viðburði liðinna daga á morgun...

Hér á hægri væng er komin Sigga Lísa, nágranni, Hafnfirðingur, kennari, bumbulína og ég veit ekki hvað og hvað.

Hei! Takið afstöðu!

Ég ætla að herma eftir frænda og hvet alla til að gera slíkt hið sama.

Sólin er svo mikið að skína að ég hef ekkert mátt vera að því að blogga. Koma tímar koma ráð...

Það að vera ligeglad

Mig langar til að leiðrétta algengan misskilning sem ríkir hjá Íslendingum, það er að segja þeim sem ekki hafa búið hér í DK. Þeir halda nefninlega að Danir séu svo ofboðslega næs og svo glaðir eitthvað og segja því títt: " Danir, æji já þeir eru svo ligeglad" - með bros á vör. Ég hélt einu sinni að það að vera ligeglad væri mjög jákvætt í fari fólks. Þá væri það alltaf glatt og brosti framan í lífið, sama hvað á gengi. Einmitt þarna liggur hnífurinn í kúnni, það er alls ekki merkingin sem felst í þessu orði að vera ligeglad. Svo ég taki merkinguna bara beint uppúr tölvuorðabókinni minni þá er hún svona:
ligeglad
lo., hk. eins
kærulaus
• jeg er fuldstændig l.: mér er nákvæmlega sama

Sem dæmi úr raunveruleikanum má til dæmis nefna þetta. Par með eitt barn sem átti að fá íbúð hér á kollegíinu á ákveðnum degi, var skyndilega sagt með nánast engum fyrirvara að ekkert yrði af því fyrr en tveimur vikum seinna. Eins og við mátti búast var búið að gera viðeigandi ráðstafanir, m.a. segja upp þáverandi íbúð í samræmi við fyrri dagsetningu. Þá var Dananum alveg nákvæmlega sama = ligeglad, þegar honum var sagt frá aðstæðum og barnafjölskyldan hefði engan samastað í 2 vikur!!! -"sådan er det bare" svaraði Daninn eins og honum einum er lagið. Það sér það hver maður í hendi sér að þetta viðhorf hefur ekkert með gleði að gera. Þetta er nú bara eitt lítið dæmi um hversu ligeglad Danir eru. Vonandi hef ég leiðrétt þennan misskilning í eitt skipti fyrir öll. (Ekki nema ég hafi verið sú eina sem misskildi þetta, hahahahha.)

sjáið hverjum ég líkist...

O jamm og jæja

Hér eru komnar stúlkur tvær. Ausan er enn ein frænkan og ekki af síðri gerðinni. Lára er laukur því ég er rófa.

Hvar eru 19 stigin og sólin sem var búið að lofa í dag...HA?

Slysabrunch

Ég má til með að deila þessu með ykkur. Þetta byrjaði allt saman á því að ég varð að bjarga brokkolíi úr ísskápnum frá eyðileggingu og ákvað að hann skyldi étinn í skyndi. Nú, sem ég var að taka hann úr ískápnum, sá ég að ég átti þessar fínu kartöflur líka. Þessar litlu sem eru svo góðar með hýðinu. Ákvað að sporðrenna þeim líka. Brokkolíið gufusauð ég svo en kartöflurnar sauð ég upp á gamla mátann. Nú með þessum herlegheitum vildi svo til að ég átti þessa fínu jógúrtsósu frá kvöldinu áður:

180 g jógúrt
2 hvítlauksrif
1 tsk salt
1/2 tsk svartur pipar eða piparblanda
safi úr ca. einni sítrónu

Það var ekki að spyrja að því, þetta var bara geðveikt gott. Ég svindlaði reyndar aðeins í hollustunni og bætti í jógúrtsósuna smá sýrðum rjóma. Fyrir þá sem hafa hugsað sér að prófa þá finnst mér líka frekar mikilvægt að salta og pipra brokkolíið og kartöflurnar aðeins.

Eitt hint að lokum. Það þarf ekkert að eiga einhverjar gufusoðningagræjur, maður notar bara sigti og pott með loki. Setur lítið vatn í pottinn, a.m.k. má það ekki ná upp í sigtið. Lætur suðuna koma upp og skellir svo brokkolíinu í sigtið og wúalla, tilbúið eftir fáeinar mínútur...namm.

Það var mikið!

Jæja. Með þreytu í fótum og við sætan angan ilmkertis sit ég við tölvuna í þögn og skrifa. Nokkuð ánægð með afrakstur dagsins. Ég er nefninlega búin að vera í tvö ár á leiðinni í IKEA og ég dreif mig semsagt loksins í dag. Ég elska alveg að fara í IKEA, sérstaklega þegar ég á smá aur. Þó voru engin stórkaup gerð, engar mublur keyptar, meira svona smáhlutir sem vantaði. Kannski það merkilegasta hafi verið gardínur. Þær fá að leysa lökin af sem eru búin að hanga fyrir gluggunum hjá mér í tæpa þrjá mánuði. Jú, svo fékk ég líka ilmkerti en þau hef ég hvergi fundið hingað til. Þarf að kaupa lager af þeim í næstu ferð. Ég er sko búin að ákveða að fara strax aftur eftir mánaðarmótin að kaupa hillur.

Annars langar mig frekar í gömul húsgögn en ný frá IKEA. Mér líður betur innan um hluti með sál. Maður þarf að fara að þræða loppemarkaðina og prútta.

Til lykke Mike!

Guði sé lof fyrir Michael Moore, ég segi nú ekki annað! Hvernig fengju Bandaríkjamenn annars að fá að heyra og sjá sannleikann, eða eins og hann kallar það, The Awful Truth ? Maður er bara orðinn skíthræddur um að Moore verði myrtur, hann er örugglega orðinn réttdræpur hjá repúblikönum og búinn að vera lengi. Hann er ábyggilega týpan sem þvertekur fyrir að hafa lífverði. Til hamingju með Gullpálmann Mike! Ég get ekki beðið eftir að sjá myndina. Ótrúlegt að hún skuli ekki enn vera komin með dreifingaraðila í Bandaríkjunum....eða kannski ekki? Eða hver á kvikmyndabransann í U.S.A?

Þetta verða allir sem finnst indverskur matur góður að prófa:

7-800 g lambakjöt, bein- og fituhreinsað
3 laukar, saxaðir
3-4 hvítlauksgeirar, saxaðir
4-5 cm bútur engifer, saxaður
1 msk karríduft, gjarna Madras (rajah)
2 tsk garam masala
1 tsk kardimommur, malaðar
1 tsk kanell
1/2 tsk chillipipar, eða eftir smekk
50 g smjör
300 ml hrein jógúrt
1/2 l vatn
2 kjúklingakraftteningar
2 msk tómatþykkni (paste)
sítrónusafi
e.t.v. salt og pipar

Skerið kjötið í gúllasbita. Setjið lauk, hvítlauk, engifer og krydd í matvinnsluvél eða blandara og látið ganga þar til allt er orðið að mauki. Bræðið smjörið á stórri pönnu og brúnið kjötið vel á öllum hliðum. Takið það upp með gataspaða og setjið á disk. Setjið kryddaða laukmaukið á pönnuna og látið það krauma við meðalhita í nokkrar mínútur. Hrærið oft á meðan. Hrærið svo jógúrt, vatni, teningum og tómatþykkni saman við, setjið kjötið aftur út í, leggið lok yfir og látið malla í um hálftíma. Takið þá lokið af pottinum og sjóðið í hálftíma í viðbót, eða þar til kjötið er meyrt og sósan hefur þykknað. Smakkið til með nýkreystum sítrónusafa og e.t.v. pipar og salt.

Þetta er algjört nammi og auðvitað hefur maður góð hrísgrjón með og svo geri ég alltaf gúrkusalat með sem er svo frískandi á móti karríinu:

Afhýða gúrku og skera fínt niður. Setja í skál og salta. Merja ca hálfan hvítlauksgeira, bæta honum í og hreinni jógúrt. Svo smá svartan pipar og sítrónusafa. Gott að láta þetta vera í ískápnum svona hálftíma, klukkutíma áður en hún er borðuð en samt ekki nauðsynlegt.

Verði ykkur að góðu og segið mér svo hvernig ykkur fannst!

Ævintýri gærdagsins.

Ja hérna hér! Bara kommentamet í gangi sem sennilega verður seint slegið. Það er svo gaman þegar manni er komið á óvart. Ekki nóg með að ég hafi eignast frænku í gær, heldur hafði ég ekki hugmynd um að uppvöskunarvani minn myndi taka slíkum stakkaskiptum á einum degi eins og raunin varð. Ég auðvitað blótaði því í sand og ösku þegar allt í einu fór að flæða ógeðslegu drulluvatni í eldhúsvaskinn minn. Þetta var á að giska gömul og feit sósa, blönduð uppvöskunarsápu og lyktin alveg eftir því. Hún náði meira að segja að breiða sér um alla íbúðina við ófögnuð þeirra sem þar búa. En á sömu mínútu og vatnið tók að streyma í vaskinn með óhreina leirtauinu gerðist nefninlega alveg stórmerkilegur hlutur. Ég ákvað að aldrei skyldi nokkuð liggja í vaskinum. Sem sagt allt þvegið upp jafn óðum. Þetta hefur þá kosti í för með sér að ég er alveg eldsnögg að vaska upp og get þessvegna sleppt því að blóta og gráta uppþvottavélina mína sem varð eftir á Íslandi. Svona geta leiðindi verið dulbúin gleði. Hvernig var þetta nú aftur...fátt er jafn slæmt að ei boði nokkuð gott...eða eitthvað svoleiðis? Snýst þetta ekki bara um viðhorf?

Sjáum svo bara til hversu lengi nýji uppvöskunarvaninn endist...

Halló allir!

Ókei, ég er snillingur. Ég gerði þetta allt sjálf. Blár er uppáhaldsliturinn minn, svo að auvitað var hann valinn í nýja lúkkið. Ég á þó eftir að betrumbæta þetta aðeins, mér finnst asnalegt að letrið sé svona stórt á kommentunum og hlekkjunum...en þetta verður látið duga í bili. Ég ákvað að láta vera að klína einhverri mynd af mér og profile, það er miklu svalara að vera huldukona fyrir þá sem ekki þekkja mig. Ef einhver veit hvernig á að laga letrið eru leiðbeiningar vel þegnar.

Takk, danke, merci, gracías, tak...man ekki meira. Bæ.

Þetta er allt að koma!

Ég vona að minn dyggi, gríðarstóri og yndislegi lesendahópur sýni mér smá þolinmæði. Ég er að vinna í þessu öllu. Hlekkirnir komnir og kommentakerfið eftir, skelli því á næst þegar ég nenni. Annars er allt gott að frétta.

Speki dagsins:

"Hvort sem við erum trúuð eða trúlaus og hverrar trúar sem við erum er tilgangur lífsins að leita hamingjunnar. Sjálft lífsaflið knýr okkur áfram í átt til hamingjunnar."
-Dalai Lama

jamm...he he Þórdís kemst að bráðum, er í miðjum klíðum að breyta útlitinu og það kallar á allskonar templeit vesen. Hef ekki meiri tíma í dag, kallinn þarf að fara að berjast eftir 3 mínútur...