Ég finn það, þetta er að koma. Ég er alveg að verða tilbúin. Ég er komin með það mikið nóg að nú veit ég hvað ég þarf að gera og ég veit að þetta er rétt ákvörðun. Alveg eins og þegar ég ákvað að hætta að reykja. Mér finnst eins og ég standi á barmi kletts og horfi niður, þangað sem ég ætla að stökkva. Ég er bara aðeins að virða fyrir mér útsýnið fyrst. Ég hef tekið eftir því að það hefur ekki reynst vel að gefa frá sér yfirlýsingar því þá er svo hætt við því að ekkert verði úr áformunum góðu. Ég ætla því að sleppa yfirlýsingum en skrifa bara svona það sem ég er að hugsa.

Ohh svo verð ég einstæð móðir frá morgundeginum og þangað til á laugardagsnótt. Þannig að þá verð ég líklegast að dandalast eitthvað ein á laugardaginn með strákana mína í menningunni. Jæja, ég losna þó við timburmennina sem hefðu þó verið neglandi og sagandi af áfergju í hausnum á mér reikna ég með ef ég kæmist í DK sumarbústaðarhittinginn sem ekkert útlit er fyrir. Kannski að maður hitti einhvern sem maður þekkir í mannhafinu. Guð þetta verður örugglega rosalega gaman, ég hef einu sinni farið í bæinn á menningarnótt og það var fyrir nokkrum árum...hlakka til.