Matur og umhverfi.

O jamm og jæja. Eitthvað á lífshamingjan eftir að endast lengur þó búið sé að éta af henni svo sem eins og hálft kíló af súkkulaðirúsínum svo dæmi sé tekið. Var það frúin sjálf sem sá um það að mestu leyti eða öllu næstum því. Iss það kemur ekki að sök því rúsínur eru svo járnríkar er það ekki? Svo er súkkulaði meinhollur matur... í hófi auðvitað. Annars á að drífa sig í átak eftir svona viku. Byrja að fara í langa göngutúra og taka svo á matarÆðinu. Er að pæla í að prófa danska vægt dæmið eða hvað sem þetta nú heitir. Ef einhver á svoleiðis er ég alveg til í að fá það lánað til að ljósrita. Maður verður nú aðeins að slípa kroppinn til eftir barnsburðinn.

Fyndið hvað gamla lumman "glöggt er gests augað" er sönn. Alltaf þegar maður fær gesti frá landinu gamla er maður minntur á hvað er öðruvísi hér en heima. Heimilislausa fólkið sem lifir á betli og innihaldi ruslatunna, allir með sígarettu í kjaftinum, allstaðar, fríkuðu spákonukerlingatýpurnar, EKKI GANGA Á HJÓLABRAUTINNI!, léleg þjónustulund í búðum, ódýrt grænmeti, áfengi og tóbak, "slæðukonurnar"....ég er örugglega að gleyma einhverju. Maður er orðin svo samdauna umhverfinu að maður er hættur að taka eftir þessu.